29/4/12

Mirai Nikki

Το Mirai Nikki είναι αυτό που θα γινόταν το Deadman Wonderland αν είχε πάνω από 12 επεισόδια – που είναι κρίμα για το DW. Διεστραμμένο, με νοσηρή αίσθηση του χιούμορ, παρανοϊκούς χαρακτήρες, βία, βία, βία  και αρκετές δόσεις αδρεναλίνης. Υπερβολικά cheesy σειρά, κάθε φορά που η Yuno φωνάζει Yukkiiii -και το κάνει συνέχεια- σε πιάνουν τα δαιμόνια σου.  Βασικά το Mirai Nikki το ξεκίνησα επειδή βαρέθηκα τόσο τη ζωή μου με το μαραθώνιο που προσπάθησα να κάνω το Fate/Stay Night σε σημείο που δεν θέλω να δοκιμάσω καν το Fate/Zero και ας θεωρείται καλύτερη σειρά.  Στο Mirai Nikki απίθανα πράγματα συμβαίνουν που δεν χρειάζεται να τα εξηγήσεις με τη λογική. Εν ολίγοις δεν σου μένει τρίχα από τα μαλλιά σου από το πόσο τραβηγμένο είναι - λες και είναι το μόνο.  Ένας έφηβος αποκτάει ένα ημερολόγιο που μπορεί να προβλέπει το μέλλον. Αγνοεί όμως ότι με αυτό τον τρόπο συμμετέχει σε ένα παιχνίδι επιβίωσης που πρέπει να σκοτώσει τους υπόλοιπους συμμετέχοντες για να γίνει ο κυρίαρχος του σύμπαντος.

Αντίθετα με άλλες πανομοιότυπες σειρές ο ήρωας του μπορεί να είναι άχρηστος τελείως στην αρχή αλλά ευτυχώς μεγαλώνει και σταματάει να κλαίει τη μοίρα του κάθε ώρα και στιγμή. Δεν ξέρω αν μπορώ να αναφερθώ περισσότερο στην υπόθεση του γιατί θα το σποιλεριάσω.  Είναι τίγκα στις ανατροπές,  ο λόγος όμως  που δεν σε κουράζει είναι επειδή και αυτό δεν είναι στάσιμο και οι ήρωες του αν και υπερβολικοί δεν γίνονται ξαφνικά κάτι άλλο από αυτό που είναι.  Επαναλαμβάνομαι σε ορισμένες κριτικές το ξέρω αλλά δεν γίνεται αλλιώς όταν ορισμένα άνιμε ανήκουν πάνω, κάτω στο ίδιο είδος. Το κάνει αρκετά πιο δύσκολο να τα προσεγγίσεις από διαφορετική οπτική κάθε φορά. Δηλαδή τι οπτική; Το  Mirai Nikki ή θα σου αρέσει ή δεν θα σου αρέσει καθόλου. Αν και άμα ξέρεις τι βλέπεις δεν νομίζω ότι υπάρχει αμφιβολία για το δεύτερο. Απλά στις σειρές τελικά που καταλήγουν χασμουρητό, έχεις μια ελπίδα πως μπορεί να είναι και καλύτερες  αν το πιέσεις. Έ, εδώ δεν χρειάζεται να πιέσεις τα πράγματα και πολύ, ούτε χασμουριέσαι καθόλου (νο,νο). Μπορεί τη δεις μονορούφι – αν και δεν το προτείνω απαραίτητα το τελευταίο. 8.5/10    

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου