Skip Beat

Γενικώς δεν τα πάω καλά με τα shoujo. Έχω καταλήξει σε αυτό το συμπέρασμα γιατί το Glass Mask το παράτησα στη μέση [πολύ μελόδραμα] και το υπερτιμημένο Nana μου’ σπασε στην κυριολεξία τα νεύρα [ειδικά η μια ηρωίδα του ήταν για αρκετές μπάτσες] οπότε και αυτό κόπηκε απότομα και άδοξα.  Το Skip Beat είναι μια μίξη και των δύο, μόνο που έχει αρκετή κωμωδία μέσα που να μην σε πειράζει τίποτα.

Οι περιπέτειες της 16χρονης Kyoko που επειδή την παράτησε ο διάσημος φίλος της αποφασίζει να πετύχει στη showbiz για να πάρει εκδίκηση και να γίνει διασημότερη από αυτόν. Η υπόθεση είναι τόσο γελοία που προκαλεί άφθονα γέλια, το ίδιο και η πρωταγωνίστρια, ειδικά όταν τα δαιμόνια της φτιάχνουν ένα σωρό ιστορίες στο μυαλό της, δεν μπορείς να κρατηθείς να μην γελάσεις. Το Skip Beat δεν γίνεται ποτέ βαρετό, ούτε επαναλαμβάνεται όπως π.χ. το Glass Mask. Ίσως επειδή είναι 26 επεισόδια μόνο και κόβεται χωρίς να ολοκληρωθεί [η γνωστή ιστορία του manga που συνεχίζεται]. Μάλιστα μπορεί να γίνει και δραματικό από εκεί που δεν το περιμένεις αλλά όχι σε μεγάλες δόσεις. Πετυχαίνει διάνα και στο ρομάντζο αν και το sublot ότι μπορεί να ξέρει τον Ren από όταν ήταν παιδιά ήταν λίγο foul  κατά την άποψη μου αλλά είναι μια μικρή λεπτομέρεια. Δυστυχώς δεν υπάρχει δεύτερη σεζόν. Γιατί; Γιατί; Γιατι;  Επίσης ένα άλλο που διαπίστωσα γιατί όλοι οι ανδρικοί χαρακτήρες στα shoujo είναι ζωγραφισμένοι, έτσι; Ε; Οκ, οι bishies δεν είναι  κάτι ακριβοθώρητο αλλά τώρα πέρασε από το μυαλό μου. Ακόμη και στο Glass Mask – δεν τα πάω καλά με τα shoujo, είναι προφανές. Τέλος, μου θύμισε αρκετά το Yamato Nadeshiko Shichi Henge [στα γέλια], μόνο που δεν είναι τόσο εξωφρενικά ειρωνικό και φυσικά δεν είναι παρωδία. 8.5/10