αυτή τη στιγμή

Πρέπει να ομολογήσω ότι αν και δεν είμαι πολύ φαν των ιστοριών με μαγικά κορίτσια (mahou shoujo) το Puelli Magi Madoka Magica έχει ένα απίστευτο παραπάνω από εξαιρετικό animation παρά το α λα Sailor Moon στόρι. Από την άλλη είναι μόνο 12 επεισόδια οπότε δεν σου ζαλίζει τον έρωτα. Δεν ξέρω όμως αν θα γράψω κάτι παραπάνω γι' αυτό. Τελευταία έχω τελειώσει πολλές σειρές από το The Big O που μου πήρε κάποιους μήνες, το Supernatural The Animation που βαρέθηκα, το Rainbow που το είδα εν νυκτί (που λέει ο λόγος) και πιθανόν και κάτι άλλο που αύτή τη στιγμή ξεχνάω - όπως μου συμβαίνει συχνά τελευταία. Είδα και δύο ταινίες, το Colorful που μου άρεσε αρκετά και το The Borrower Arriety που ήταν έτσι και έτσι από υπόθεση αλλά από animation και σκηνοθεσία ενός νέου ταλαντούχου του Studio Ghibli δεν χρειάζεται να πούμε και πολλά. Επειδή όμως είμαι η πιο απαράδεκτη των απαράδεκτων θυμήθηκα τι είδα και ξέχασα αλλά όχι επίτηδες. Το Higurashi και είναι τόσο ένοχη απόλαυση αλλά περισσότερα εκτενέστερα. Σύντομα...

Jigoku Shoujo

Η υπόθεση στα γρήγορα: Στα σχολεία κυκλοφορεί ανάμεσα στους μαθητές μια περίεργη φήμη για ένα υπερφυσικό site που παίρνει εκδίκηση για τους αδικημένους όταν πληκτρολογήσουν το όνομα του ατόμου που τους κάνει τη ζωή δύσκολη. Οι άνθρωποι στέλνονται κατευθείαν στην κόλαση από ένα μυστηριώδη κορίτσι και τους περίεργους βοηθούς της.

Το Hell Girl όπως είναι ο αγγλικός του τίτλος αρχικά με προβλημάτισε γιατί πρόκειται για μια σειρά με αυτοτελή επεισόδια. Στα 26 επεισόδια της πρώτης σεζόν (ακολουθούν άλλες δύο) δεν γίνεται να μην το καλοσκεφτείς πριν αποφασίσεις να το δεις γιατί έχει ένα επαναλαμβανόμενο μοτίβο που μπορεί να βαρεθείς εύκολα. Σε κάθε επεισόδιο κάποιος εκδικείται και στέλνει κάποιον στην κόλαση. Βέβαια όταν ξεκινάει δεν χρειάζεται να το σκεφτείς και πολύ γιατί εθίζεσαι αμέσως (και ας σου δείχνει συνέχεια 2-3 ίδιες σκηνές) και μέχρι το τέλος παίζει αρκετή ανατριχίλα και μαυρίλα. Έχω την αίσθηση ότι το Death Note έπρεπε να ήταν ακριβώς έτσι τουλάχιστον στον ρυθμό και στην ατμόσφαιρα αν και δεν πρόκειται για σειρά τρόμου με αυτοτελή επεισόδια - συγκρίνω τα τελείως ασύγκριτα τώρα αλλά αυτή η ιδέα μου πέρασε από το μυαλό όταν το έβλεπα. Σίγουρα το Hell Girl άνετα κινείται στα πρότυπα του The Ring – η Ai είναι σαν μια άλλη Sadako. Και αυτό που συγκρατείς είναι ότι είναι ιδιαίτερα  στενάχωρο και σκληρό ανά στιγμές και κρατάει τα χαρτιά του κλειστά μέχρι το τέλος. Φυσικά το ατού του είναι ότι δεν πάνε στην κόλαση συνήθως μόνο οι κακοί. Εξερευνεί όλα τα ενδεχόμενα και τις πιθανότητες. Η δε ηρωίδα του είναι τόσο ανέκφραστη που καταντάει αντιπαθητική και ολίγον τι σαδίστρια όταν είναι να πάει κάποιον στον κάτω κόσμο – κοινώς δεν δίνει δεκάρα για δικαιοσύνη. Επιμένω πως το πιο δυνατό στοιχείο του είναι ότι δεν το βαριέσαι παρά τη δομή του αλλά γίνεται ολοένα και ενδιαφέρον επειδή έχει ένα βασικό στόρι που ξεδιπλώνεται αργά, αργά ανά επεισόδιο. Συνεχώς εκπλήσσομαι από τα σάουντρακ των άνιμε και η μουσική του Jigoku Shoujo δεν αποτελεί εξαίρεση είναι αυτή που κυρίως δυναμώνει την ατμόσφαιρα . Τέλος η φωτό δεν ξέρω από ποια σεζόν προέρχεται γιατί είναι σχεδόν αδύνατο να ξεχωρίσεις από αυτές που υπάρχουν στο διαδίκτυο.

διάφορα

Μόλις τελείωσα το The Hakkenden και ομολογώ ότι έχω εντυπωσιαστεί. Επίσης τέλος και το καταραμένο Jigoku Shoujo και το Legend of the Galactic Heroes: My Conquest is the Sea of Stars (την πρώτη ταινία δηλαδή της σειράς που όλοι οι άνιμε φαν τρέμουν να πιάσουν γιατί είναι 110 επεισόδια και άντε να το τελειώσεις) από το οποίο και η φωτό γιατί είναι το μόνο που δεν αναφερθώ εκτενέστερα. Τελειώνει όπου να' ναι και το Supernatural αλλά για να πω την αλήθεια το βαριέμαι και λίγο. Τι άλλο, τι άλλο; Κόλλησα τώρα  και δεν μου έρχεται. Ακολουθεί μεγάλο κομμάτι για το Jigoku Shoujo κάποια στιγμή μέσα στην μέρα ή στην εβδομάδα.

Clannad/Clannad After Story

Η υπόθεση στα γρήγορα: Με πατέρα αλκοολικό και ορφανός από μητέρα, η ζωή δεν έχει φερθεί δίκαια στον Tomoya Okazaki. Όταν ήταν μικρός , κατά τη διάρκεια ενός καυγά ο πατέρας του τον έσπρωξε δυνατά προς το παράθυρο με αποτέλεσμα να του προκαλέσει αναπηρία στον ώμο του. Στην πρώτη μέρα της σχολικής χρονιάς κατά τύχη γνωρίζει την Nagisa Furukawa μια ντροπαλή συνομήλικη του μαθήτρια που λόγω μιας ασθένειας αναγκάζεται να επαναλάβει την προηγούμενη τάξη. Η Nagisa θέλει να γίνει μέλος στη θεατρική ομάδα μόνο που αυτή έχει διαλυθεί. Ο Tomoya αποφασίζει να τη βοηθήσει να φτιάξουν μια νέα θεατρική ομάδα. Στην προσπάθεια τους γνωρίζουν διάφορα κορίτσια του σχολείου και τους βοηθούν στα προσωπικά προβλήματα τους. Στο After Story βλέπουμε πως εξελίσσεται η ζωή τους όταν τελειώνει το σχολείο.

Clannad

Πριν μπω στο ζουμί για το Clannad να πω πως το άνιμε είναι μεταφορά ενός πολύ δημοφιλούς βίντεο παιχνιδιού. Τα παιχνίδια αυτά στα αγγλικά λέγονται visual novel και δεν ξέρω ακριβώς τι είναι για να πω την αλήθεια – κάτι σαν διαδραστικά ριάλιτι παιχνίδια με ενήλικο περιεχόμενο. Το Clannad διαφέρει γιατί απευθύνεται σε όλες τις ηλικίες που σημαίνει ότι έχει περισσότερο ρομάντζο μέσα παρά σεξουαλικά υπονοούμενα δηλαδή αν κρίνω από τη σειρά – ούτε καν σεξ δηλαδή. Στο ζουμί τώρα αν αξίζει τον κόπο! Όταν το ξεκίνησα θεωρούσα ότι ήταν πολύ βαρετό γιατί είχε τουλάχιστον έναν εκνευριστικό χαρακτήρα και ένα story arc με αυτόν τον εκνευριστικό χαρακτήρα που τράβηξε πολύ. Εκεί το παράτησα γιατί δεν άντεξα άλλο. Το ξανάπιασα μετά από μήνες.

Το θέμα με το Clannad είναι ότι είναι πολύ καλοσχεδιασμένο και φυσικά συνηθίζεις τους χαρακτήρες και τους παίρνεις μαζί σου για καιρό αργότερα. Φυσικά παίζει και η περιέργεια για τη δεύτερη σεζόν που λένε ότι είναι ανώτερη της πρώτης. Ένας άλλος λόγος που δεν μου άρεσε αρχικά ήταν επειδή αφορούσε χαρέμι – ένας όρος ύπερ-χρησιμοποιημένος όσον αφορά τα άνιμε με κυρίως γυναικείο καστ και έναν βασικό άντρα πρωταγωνιστή. Και εδώ όμως υπερτερεί από διάφορα του είδους κι ήταν το πρώτο που είδα οπότε συγχωρείται. Για να μην τα πολυλογώ γιατί ακολουθεί και το After Story αν δεν είχε στη μέση αυτήν την υπερφίαλη arc θα το είχα χωνέψει καλύτερα.

Πάντως αν την αντέξεις, η σειρά σε κρατάει αρκετά ειδικά το παράλληλο σύμπαν και πως το εντάσσουν στην πραγματικότητα των ηρώων. Όλοι αυτοί οι κόσμοι που δημιουργούνται μέσα στη σειρά από διάφορα χαρακτηριστικά των ηρώων όπως π.χ. η εμμονή της Nagisa με την οικογένεια dango είναι αξιομνημόνευτη και τέλος ο Tomoya αποδεικνύεται αρκετά δυνατός πρωταγωνιστής.

Clannad after Story

Αν το Clannad θεωρείται καλή σειρά, τότε το After Story είναι αριστούργημα μπροστά του. Και πάλι είχα προβλήματα στην αρχή γιατί νόμιζα ότι φλυαρούσε χωρίς λόγο. Θεώρησα πολύ εκνευριστική όλη αυτή την ιστορία με τον καλύτερο φίλο του Tomoya τον Youhei Sunohara τον οποία είχα βρει πολύ συμπαθή για side-kick και νομίζω ότι τον ξεφτιλίζουν λίγο.

Το After Story πιστεύω πως ξεκινάει κάπως αδύναμα αλλά δεν σε προετοιμάζει καθόλου για το δυνατό κοινωνικό δράμα που ακολουθεί ούτε για την τραγωδία στο τέλος. Αν δεν είχα διαβάσει κάποια πράγματα σχετικά, δεν θα το φανταζόμουν ότι θα κατέληγε έτσι. Αυτό που μου άρεσε όμως ήταν ότι σε καμία περίπτωση δεν είναι μίζερο, συγκινητικό αρκετά, αλλά ποτέ μίζερο και αυτό το συστατικό είναι που κάνει μια σειρά να ξεχωρίζει πραγματικά. Σαφώς φαίνεται και στη δυναμική του πρωταγωνιστικού διδύμου Tomoya – Nagisa οι οποίοι μεγαλώνουν σιγά, σιγά και φέρονται σαν ενήλικες – σε αυτή τη φάση έχει ορισμένα μείον αλλά είναι ανάξια λόγου. Η Nagisa με τον μικρομέγαλο χαρακτήρα της φέρεται ακριβώς όπως της ταιριάζει αλλά η έκπληξη είναι πάλι ο Tomoya που δίνει ρέστα επειδή ακριβώς έχει προηγηθεί και η προηγούμενη σεζόν που τον έχεις γνωρίσει τόσο καλά ως χαρακτήρα.

Πάντως όλη αυτή η προσωπική διαδρομή τους προς την ενηλικίωση και τα προβλήματα της είναι τρομερό πόσο ώριμα αποτυπώνεται στο άνιμε. Ίσως το παρατραβάει με το μελό και την ατυχία που τους δέρνει αλλά είναι ένα έργο μυθοπλασίας έτσι και αλλιώς. Να προσθέσω εδώ ότι έχει ένα εξαιρετικό σάουντρακ και πάλι οι δημιουργοί είναι σε φόρμα όσον αφορά το σχέδιο. Ήταν μια πολύ ευχάριστη κατάληξη το ότι τελικά η σειρά με κέρδισε παρά το γεγονός ότι ήμουν πολύ αρνητικά προδιατεθειμένη στην αρχή. Δείτε το, αξίζει τον κόπο.

μπεεε

Ζέστη αρκετή και μόλις διαπίστωσα ότι έχω τεμπελιάσει τελευταία. Μόνο τέσσερα ποστ τον προηγούμενο μήνα!!! Ντροπή μου. Κατα τ' άλλα έχω ξεκινήσει μερικά νέα άνιμα αλλά τα έχω αφήσει στη μέση. Αυτό που έχω συνεχίσει είναι το Kurozuka - το σκοτώνω το όνομα κάθε φορά που το κάνω google -  το οποίο για να είμαι ειλικρινής ξεκίνησε απίστευτα στα δύο πρώτα επεισόδια αλλά έχω την εντύπωση πως ότι είχε να πει το είπε σε αυτά και έχει άλλα 12. Καλά! Θα δείξει. Τι αλλό;