Η υπόθεση στα γρήγορα: Με πατέρα αλκοολικό και ορφανός από μητέρα, η ζωή δεν έχει φερθεί δίκαια στον Tomoya Okazaki. Όταν ήταν μικρός , κατά τη διάρκεια ενός καυγά ο πατέρας του τον έσπρωξε δυνατά προς το παράθυρο με αποτέλεσμα να του προκαλέσει αναπηρία στον ώμο του. Στην πρώτη μέρα της σχολικής χρονιάς κατά τύχη γνωρίζει την Nagisa Furukawa μια ντροπαλή συνομήλικη του μαθήτρια που λόγω μιας ασθένειας αναγκάζεται να επαναλάβει την προηγούμενη τάξη. Η Nagisa θέλει να γίνει μέλος στη θεατρική ομάδα μόνο που αυτή έχει διαλυθεί. Ο Tomoya αποφασίζει να τη βοηθήσει να φτιάξουν μια νέα θεατρική ομάδα. Στην προσπάθεια τους γνωρίζουν διάφορα κορίτσια του σχολείου και τους βοηθούν στα προσωπικά προβλήματα τους. Στο After Story βλέπουμε πως εξελίσσεται η ζωή τους όταν τελειώνει το σχολείο.
Πριν μπω στο ζουμί για το Clannad να πω πως το άνιμε είναι μεταφορά ενός πολύ δημοφιλούς βίντεο παιχνιδιού. Τα παιχνίδια αυτά στα αγγλικά λέγονται visual novel και δεν ξέρω ακριβώς τι είναι για να πω την αλήθεια – κάτι σαν διαδραστικά ριάλιτι παιχνίδια με ενήλικο περιεχόμενο. Το Clannad διαφέρει γιατί απευθύνεται σε όλες τις ηλικίες που σημαίνει ότι έχει περισσότερο ρομάντζο μέσα παρά σεξουαλικά υπονοούμενα δηλαδή αν κρίνω από τη σειρά – ούτε καν σεξ δηλαδή. Στο ζουμί τώρα αν αξίζει τον κόπο! Όταν το ξεκίνησα θεωρούσα ότι ήταν πολύ βαρετό γιατί είχε τουλάχιστον έναν εκνευριστικό χαρακτήρα και ένα story arc με αυτόν τον εκνευριστικό χαρακτήρα που τράβηξε πολύ. Εκεί το παράτησα γιατί δεν άντεξα άλλο. Το ξανάπιασα μετά από μήνες.
Το θέμα με το Clannad είναι ότι είναι πολύ καλοσχεδιασμένο και φυσικά συνηθίζεις τους χαρακτήρες και τους παίρνεις μαζί σου για καιρό αργότερα. Φυσικά παίζει και η περιέργεια για τη δεύτερη σεζόν που λένε ότι είναι ανώτερη της πρώτης. Ένας άλλος λόγος που δεν μου άρεσε αρχικά ήταν επειδή αφορούσε χαρέμι – ένας όρος ύπερ-χρησιμοποιημένος όσον αφορά τα άνιμε με κυρίως γυναικείο καστ και έναν βασικό άντρα πρωταγωνιστή. Και εδώ όμως υπερτερεί από διάφορα του είδους κι ήταν το πρώτο που είδα οπότε συγχωρείται. Για να μην τα πολυλογώ γιατί ακολουθεί και το After Story αν δεν είχε στη μέση αυτήν την υπερφίαλη arc θα το είχα χωνέψει καλύτερα.
Πάντως αν την αντέξεις, η σειρά σε κρατάει αρκετά ειδικά το παράλληλο σύμπαν και πως το εντάσσουν στην πραγματικότητα των ηρώων. Όλοι αυτοί οι κόσμοι που δημιουργούνται μέσα στη σειρά από διάφορα χαρακτηριστικά των ηρώων όπως π.χ. η εμμονή της Nagisa με την οικογένεια dango είναι αξιομνημόνευτη και τέλος ο Tomoya αποδεικνύεται αρκετά δυνατός πρωταγωνιστής.
Το θέμα με το Clannad είναι ότι είναι πολύ καλοσχεδιασμένο και φυσικά συνηθίζεις τους χαρακτήρες και τους παίρνεις μαζί σου για καιρό αργότερα. Φυσικά παίζει και η περιέργεια για τη δεύτερη σεζόν που λένε ότι είναι ανώτερη της πρώτης. Ένας άλλος λόγος που δεν μου άρεσε αρχικά ήταν επειδή αφορούσε χαρέμι – ένας όρος ύπερ-χρησιμοποιημένος όσον αφορά τα άνιμε με κυρίως γυναικείο καστ και έναν βασικό άντρα πρωταγωνιστή. Και εδώ όμως υπερτερεί από διάφορα του είδους κι ήταν το πρώτο που είδα οπότε συγχωρείται. Για να μην τα πολυλογώ γιατί ακολουθεί και το After Story αν δεν είχε στη μέση αυτήν την υπερφίαλη arc θα το είχα χωνέψει καλύτερα.
Πάντως αν την αντέξεις, η σειρά σε κρατάει αρκετά ειδικά το παράλληλο σύμπαν και πως το εντάσσουν στην πραγματικότητα των ηρώων. Όλοι αυτοί οι κόσμοι που δημιουργούνται μέσα στη σειρά από διάφορα χαρακτηριστικά των ηρώων όπως π.χ. η εμμονή της Nagisa με την οικογένεια dango είναι αξιομνημόνευτη και τέλος ο Tomoya αποδεικνύεται αρκετά δυνατός πρωταγωνιστής.
Αν το Clannad θεωρείται καλή σειρά, τότε το After Story είναι αριστούργημα μπροστά του. Και πάλι είχα προβλήματα στην αρχή γιατί νόμιζα ότι φλυαρούσε χωρίς λόγο. Θεώρησα πολύ εκνευριστική όλη αυτή την ιστορία με τον καλύτερο φίλο του Tomoya τον Youhei Sunohara τον οποία είχα βρει πολύ συμπαθή για side-kick και νομίζω ότι τον ξεφτιλίζουν λίγο.
Το After Story πιστεύω πως ξεκινάει κάπως αδύναμα αλλά δεν σε προετοιμάζει καθόλου για το δυνατό κοινωνικό δράμα που ακολουθεί ούτε για την τραγωδία στο τέλος. Αν δεν είχα διαβάσει κάποια πράγματα σχετικά, δεν θα το φανταζόμουν ότι θα κατέληγε έτσι. Αυτό που μου άρεσε όμως ήταν ότι σε καμία περίπτωση δεν είναι μίζερο, συγκινητικό αρκετά, αλλά ποτέ μίζερο και αυτό το συστατικό είναι που κάνει μια σειρά να ξεχωρίζει πραγματικά. Σαφώς φαίνεται και στη δυναμική του πρωταγωνιστικού διδύμου Tomoya – Nagisa οι οποίοι μεγαλώνουν σιγά, σιγά και φέρονται σαν ενήλικες – σε αυτή τη φάση έχει ορισμένα μείον αλλά είναι ανάξια λόγου. Η Nagisa με τον μικρομέγαλο χαρακτήρα της φέρεται ακριβώς όπως της ταιριάζει αλλά η έκπληξη είναι πάλι ο Tomoya που δίνει ρέστα επειδή ακριβώς έχει προηγηθεί και η προηγούμενη σεζόν που τον έχεις γνωρίσει τόσο καλά ως χαρακτήρα.
Πάντως όλη αυτή η προσωπική διαδρομή τους προς την ενηλικίωση και τα προβλήματα της είναι τρομερό πόσο ώριμα αποτυπώνεται στο άνιμε. Ίσως το παρατραβάει με το μελό και την ατυχία που τους δέρνει αλλά είναι ένα έργο μυθοπλασίας έτσι και αλλιώς. Να προσθέσω εδώ ότι έχει ένα εξαιρετικό σάουντρακ και πάλι οι δημιουργοί είναι σε φόρμα όσον αφορά το σχέδιο. Ήταν μια πολύ ευχάριστη κατάληξη το ότι τελικά η σειρά με κέρδισε παρά το γεγονός ότι ήμουν πολύ αρνητικά προδιατεθειμένη στην αρχή. Δείτε το, αξίζει τον κόπο.
Το After Story πιστεύω πως ξεκινάει κάπως αδύναμα αλλά δεν σε προετοιμάζει καθόλου για το δυνατό κοινωνικό δράμα που ακολουθεί ούτε για την τραγωδία στο τέλος. Αν δεν είχα διαβάσει κάποια πράγματα σχετικά, δεν θα το φανταζόμουν ότι θα κατέληγε έτσι. Αυτό που μου άρεσε όμως ήταν ότι σε καμία περίπτωση δεν είναι μίζερο, συγκινητικό αρκετά, αλλά ποτέ μίζερο και αυτό το συστατικό είναι που κάνει μια σειρά να ξεχωρίζει πραγματικά. Σαφώς φαίνεται και στη δυναμική του πρωταγωνιστικού διδύμου Tomoya – Nagisa οι οποίοι μεγαλώνουν σιγά, σιγά και φέρονται σαν ενήλικες – σε αυτή τη φάση έχει ορισμένα μείον αλλά είναι ανάξια λόγου. Η Nagisa με τον μικρομέγαλο χαρακτήρα της φέρεται ακριβώς όπως της ταιριάζει αλλά η έκπληξη είναι πάλι ο Tomoya που δίνει ρέστα επειδή ακριβώς έχει προηγηθεί και η προηγούμενη σεζόν που τον έχεις γνωρίσει τόσο καλά ως χαρακτήρα.
Πάντως όλη αυτή η προσωπική διαδρομή τους προς την ενηλικίωση και τα προβλήματα της είναι τρομερό πόσο ώριμα αποτυπώνεται στο άνιμε. Ίσως το παρατραβάει με το μελό και την ατυχία που τους δέρνει αλλά είναι ένα έργο μυθοπλασίας έτσι και αλλιώς. Να προσθέσω εδώ ότι έχει ένα εξαιρετικό σάουντρακ και πάλι οι δημιουργοί είναι σε φόρμα όσον αφορά το σχέδιο. Ήταν μια πολύ ευχάριστη κατάληξη το ότι τελικά η σειρά με κέρδισε παρά το γεγονός ότι ήμουν πολύ αρνητικά προδιατεθειμένη στην αρχή. Δείτε το, αξίζει τον κόπο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου