Hakaba Kitarou

H υπόθεση στα γρήγορα: Ο Kitarou είναι ένα στοιχειό με ανθρώπινη μορφή που γεννιέται σε ένα νεκροταφείο. Μαζί με τον πατέρα του που έχει σχεδόν εξαϋλωθεί και έχει πάρει τη μορφή μιας κόρης οφθαλμού είναι οι τελευταίοι εναπομείναντες της φυλής των φαντασμάτων. Ο Kitarou έχει χάσει το αριστερό του μάτι και καλύπτει το κενό με μια τούφα από τα μαλλιά του. Έχει μια έμφυτη περιέργεια για τους ανθρώπους που δεν τους βγαίνει πάντα σε καλό

Το Hakaba Kitarou είναι η αυτούσια μεταφορά ενός κλασσικού και δημοφιλούς manga τρόμου της δεκαετία του 50 παρακαλώ. Είχε τόση επιτυχία το έργο του Shigeru Mizuki που κάθε 10 χρόνια από το 1968 γυρίζουν και ένα καινούργιο άνιμε πιο ωραιοποιημένο από την ορίτζιναλ εκδοχή που είναι κυρίως για παιδιά ενώ πέτυχα και live-action ταινία (νο σιτ). Μέχρι να εμφανιστεί το 2008 στο μεταμεσονύκτιο σλοτ noitaminΑ της Fuji TV. Συνήθως δείχνουν από τα πιο ακραία έως τα πιο εναλλακτικά άνιμε τις συγκεκριμένες ώρες και νομίζω έχω συμπεριλάβει αρκετά στο μπλογκ αν καιρούς. Το Habaka Kitarou είναι τίγκα στο μαύρο χιούμορ. Οι λάτρεις του Roman Dirge και του Tim Burton σίγουρα πρέπει να κάνουν μια στάση εδώ και να το δοκιμάσουν. Περιέχει έναν από τους αηδιαστικότερους χαρακτήρες που έχω συναντήσει ποτέ στη ζωή μου τον Ποντικάνθρωπο (Nezumi Otoko). Είναι τόσο βρωμερός που ορκίζεσαι ότι η οθόνη μυρίζει όποτε εμφανίζεται!! Μην περιμένετε ηθικούς ήρωες, ούτε καν ήρωες και επίσης πεθαίνουν με το σωρό. Τον Kitarou άλλοτε τον μισείς και άλλοτε τον λατρεύεις εξαρτάται πώς θα του ξημερώσει το επεισόδιο. Η σειρά πάντως είναι απολαυστική και φυσικά αν δεν συμπαθήσεις τον οφθαλμό-πατέρα, τον Medama-oyaji, τότε σίγουρα είσαι ξενέρωτος. Έχει μια από τις πιο απίστευτες φωνές που έχω συναντήσει σε κινούμενα σχέδια όλων των ειδών. Ειδικά όταν φωνάζει Kitaroo, Kitaroo, στάζει μέλι. Θα μπορούσα να ξαναδώ τη σειρά άπειρες φορές μόνο γι’ αυτό. Όλα τα λεφτά. Το σχέδιο είναι ακριβώς όπως στο manga, ρετρό αλλά πανέμορφο και ιδανικό για ένα τέτοιο άνιμε. Για φαντάσου ότι ο Mizuki το έγραψε το 59. Μου φαίνεται απίθανο και όμως αληθινό! Επίσης είναι ένα από τα πιο δύσκολα ανιμε να βρεις φωτογραφίες στο διαδίκτυο. Ελάχιστα πράγματα υπάρχουν. Το ίδιο ακριβώς με το Gilgamesh. Γιατί άραγε;

ps. Γιατί το έγραφες λάθος, στόκε!!

προβληματισμοί

                                  

Δύο επεισόδια και τέλος το Clannad After Story - τελικά άντεξα και το είδα- άλλα δύο επεισόδια μένουν για να τελειώσει και η πρώτη σεζόν του Rozen Maiden. Και λίγο ακόμη θέλει και το Gilgamesh αν δεν μπουχτίσω από τη μαυρίλα - τι σπαραγμός είναι αυτός, βρε αδερφέ. Σκέφτομαι να ξεκινήσω μια σειρά ποστ με τρεις σειρές η καθεμία από λίγα λόγια γιατί έχει μαζευτεί πολύ πράγμα που πρέπει να γράψω και νομίζω ότι είναι ο μοναδικός τρόπος για να καλυφθούν τα πάντα. Επίσης θα μου δώσει την ευκαιρία να επιστρέψω σε μερικά που τα προσπέρασα λόγω έλλειψης χρόνου και βαρεμάρας. Τα άνιμε που μου κάνουν περισσότερο εντύπωση θα έχουν και ξεχωριστό ποστ. Ελπίζω να βρω χρόνο μέσα στο σ/κ να γράψω επιτέλους κάτι για το Mitchiko e Hatchin. Για να δούμε...

Level E

Η υπόθεση στα γρήγορα: Η γη κατοικείται από χιλιάδες εξωγήινους από διάφορους πλανήτες του γαλαξία χωρίς οι γήινοι να έχουν καταλάβει την ύπαρξη τους. To σκάφος ενός εξωγήινου πρίγκιπα με το όνομα Baka (=βλάκας στα γιαπωνέζικα) προσγειώνεται απότομα στη γη με αποτέλεσμα να χάσει τη μνήμη του. O πρίγκιπας αναγκάζει τον πρωτοετή μαθητή γυμνασίου Tsutsui Yukikata που μόλις μετακόμισε μόνος του στην πόλη, να τον φιλοξενήσει. Γρήγορα η ζωή του Tsutsui γίνεται σκέτο βασανιστήριο από τις πλάκες που σκαρώνει κάθε φορά ο παράξενος αυτός τύπος.

Το Level E δεν εξελίχτηκε καθόλου σε αυτό που περίμενα. Για να γίνω συγκεκριμένη περίμενα μια κλασική κωμωδία επιστημονικής φαντασίας πιο πολύ προς την επιστημονική φαντασία μεριά. Ναι, είναι αλλά όχι με αυτόν τον τρόπο που φανταζόμουν. Κάθε story arc έχει διαφορετικό κέντρο βάρους και διαφορετικούς χαρακτήρες. Μην περιμένετε δηλαδή να δείτε όλους τους ήρωες να μπλέκονται σε περιπέτειες μαζί. Αντίθετα, ο Tsutsui εμφανίζεται μόνο στα πρώτα και τελευταία επεισόδια. Δεν θα τον έλεγα καν πρωταγωνιστή. Το μόνο κοινό στοιχείο που έχουν οι ιστορίες είναι ο πλακατζής και απροσάρμοστος πρίγκιπας Baka που βαριέται τη ζωή του λόγω του τεράστιου IQ του και έχει σα χόμπι να κάνει τη ζωή δύσκολη όλων γύρω του. Θεωρώ το τέταρτο επεισόδιο της σειράς από τα κορυφαία του είδους πως ένα full δράμα – παραείναι δράμα βασικά λολ – ξεφεύγει τελείως με το άκυρο φινάλε του ενώ τα επεισόδια που ο πρίγκιπας απαγάγει 5 σχολιαρόπαιδα με σκοπό να τους κάνει υπερήρωες α λα power rangers με το ζόρι είναι απλά  φευγάτα. Βέβαια πολλές φορές πιάνεις τον εαυτό σου να απορεί με το τι στο καλό βλέπεις. Αρκετοί ξενέρωσαν με το τελευταίο μέρος, ίσως επειδή ήταν πολύ νορμάλ σε σχέση με τα υπόλοιπα αλλά εμένα δεν με χάλασε καθόλου και για να πω την αλήθεια ξενέρωσα πιο πολύ με το γεγονός ότι τελείωσε κάπως βιαστικά και 13 επεισόδια μου φάνηκαν κάπως λίγα για τον υπέροχο κόσμο που σε εισάγει. Άπειρα kudos στη τραγελαφική πριγκιπική φρουρά και υποκλίνομαι στο γεγονός ότι το όνομα του στα γιαπωνέζικα σημαίνει ηλίθιος, αληθινά, εμπνευσμένο!

Αχ!

Κανονικά δεν έπρεπε να μου αρέσει το Rozen Maiden αλλά η συνεχώς αυστηρή και θυμωμένη έκφραση της Shinku  κάνει τη διαφορά από άλλα άνιμε του είδους σε σημείο να μου φτιάχνει τη διάθεση κάθε φορά που τη βλέπω. Πλάκα, πλάκα, μια χαρά σειρά φαντασίας είναι παρά το παιδικό της υπόθεσης. Και το γυρνάω πάλι στη γνωστή γκρίνια εδώ και ένα μήνα τώρα, χρόνος δεν υπάρχει ούτε για άστείο τελευταία- το ξέρω ότι έχω γίνει μονότονη - το να γράψω ένα μεγάλο κομμάτι για ένα άνιμε μου φαίνεται πλέον όνειρο απατηλό. Σύντομα όμως έρχονται διακοπές και θα πάρω την εκδίκηση μου. Υπομονή μέχρι τότε γιατί στο διάστημα είδα σειρές που είναι must, must, must όπως το Tokyo Magnitude 8.0, το Level E -επιτέλους - το Mitchiko e Hatchin που έχει γίνει συμπεριληφθεί αυτομάτως στα all-time favorites και δεν θυμάμαι τι άλλο δυστυχώς.

Le Chevalier d' Eon

Η υπόθεση στα γρήγορα: Παρίσι 1753. Πριν την επανάσταση. Όταν το πτώμα της αδερφής του, Lia de Beaumont, βρίσκεται να επιπλέει μέσα σε ένα φέρετρο με τη λέξη «Ψαλμοί» γραμμένη με αίμα στο άνοιγμα, ο D’ Eon de Beaumont ιππότης της βασιλικής αυλής του Λουδοβίκου ΙΕ’ αποφασίσει να ερευνήσει τον περίεργο θάνατο της.  Η εκκλησία αρνείται να τη θάψει επειδή στο σώμα της έχει εισαχθεί υδράργυρος, καθιστώντας το αδύνατο να αποσυντεθεί και η ψυχή της είναι καταδικασμένη να περιφέρεται στη γη. Κάθε φορά που ο D’ Eon βρίσκεται σε μια μάχη, δαιμονίζεται από το πνεύμα της Lia που διψάει για εκδίκηση.

 Με το χρόνο να περνάει και να μην φτάνει, οι σειρές που θέλω μπλογκάρω έχουν μαζευτεί στοίβα. Το πότε θα προλάβω να γράψω κάτι για όλα αυτά είναι μια άλλη ιστορία. Επόμενο στη σειρά δεν είναι το Le Chevalier d’ Eon αλλά μου χει κάνει περισσότερη εντύπωση απ' όσα είδα τελευταία γι’ αυτό και την επέλεξα ενώ προηγούνται άλλες. Είναι από τις σειρές που ξεκινήσα να βλέπω παράλληλα με τις πρώτες μέρες αυτού του μπλογκ. Το είχα παρατήσει γιατί το γεγονός ότι είχε έναν ήρωα που μεταμορφωνόταν σε γυναίκα σε κάθε επεισόδιο μου είχε φανεί πολύ τραβηγμένο και εκνευριστικό. Mου είχε φανεί λίγο άρρωστο λόγω μιας εμμονής με τη νεκροφιλία. Μια χαρακτήρας συνομιλεί μόνο με μια νεκροκεφαλή συνέχεια και την κουβαλάει μαζί της σαν να είναι το χαμένο της παιδί – whatever. Και γενικά όλοι γλυκοκοιτάζουν κάποια ευαίσθητα σημεία του D’ Eon όταν είναι Lia – αυτά τα κοντινά είναι killer και για πολλά wtf! Επίσης βαριέμαι φρικτά την εποχή που διαδραματίζεται. Είναι από αυτά που μονολογείς, όχι ακόμη μια σειρά με τη Γαλλική Επανάσταση!

Παρόλα αυτά, αποφάσισα πρόσφατα να το συνεχίσω γιατί ήθελα να δω κάτι τελείως διαφορετικό από τα συνηθισμένα – είναι μια από αυτές τις περιόδους που περνάω κρίση και καντήλες με οτιδήποτε έχει σχέση με σχολείο και mecha! Και όντως το D’ Eon είναι τελείως διαφορετικό από οτιδήποτε κυκλοφορεί σε άνιμε. Και δεν αφορά τη Γαλλική Επανάσταση άμεσα – ευτυχώς! Διαδραματίζεται πριν και φυσικά διαστρεβλώνουν τα γεγονότα όσο δεν παίρνει. Οι χαρακτήρες όμως δεν είναι καθόλου μονοδιάστατοι και είναι πλήρως ανεπτυγμένοι (με κρυφές ατζέντες) και το σασπένς και το μυστήριο είναι as good as it gets. Δε λέει όχι στο gore και σαν θρίλερ είναι άψογο και σου κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον μέχρι το τελευταίο επεισόδιο. Το είχα αδικήσει πάρα πολύ και χαίρομαι που του έδωσα μια ακόμη ευκαιρία. Έχει λίγο ξύλινο σχέδιο  όσον αφορά τα πρόσωπα των ηρώων και λίγο η παραγωγή που ναι, μεν από λεπτομέρεια στην αναπαράσταση εποχής σκίζει αλλά όσον αφορά τα κουστούμια είναι λίγο off να βλέπεις τη Madame de Pompadour με το ίδιο φόρεμα σε 20 επεισόδια σερί. Χαζογκρίνιες. Πολύ ενδιαφέρον είναι το γεγονός ότι ο D' Eon βασίζεται σε ιστορικό πρόσωπο  που ντυνόνταν γυναικεία εκείνη την περίοδο. Κατά τ’ άλλα είναι προτεινόμενο χωρίς δεύτερη κουβέντα.

Hell yes! It's coming!!!

Aaaaargh!

Αν καταφέρω να γράψω ένα καταραμένο ποστ  τις επόμενες μέρες θα είναι ευτύχημα. ΔΕΝ ΕΧΩ ΧΡΟΝΟ ούτε για να πάω στην τουαλέτα! Κλαψ! Και έχω μαζέψει μια στοίβα άνιμε για να γράψω. Κλαψ! Είδα τα Kuragehime και το Eden of The East και τώρα εκεί που το σνόμπαρα τελείως γιατί το θεώρουσα άθλιο και ολίγον τι άρρωστο, ξεκίνησα να βλέπω το Le Chevalier d' Eon, που δεν είναι μπαντ ετ ολ. Μπαιδεγούει το Kuragehime ροκς! Και έχω ακόμη στη λίστα με τα προσεχώς το Supernatural τα επόμενα επεισόδια και διάφορα άλλα που επείγουν όπως το Level E (τελείωσε επιτέλους). ΔΕΝ ΕΧΩ ΧΡΟΝΟ. Ααααα! Είναι τόσο σπαστικό...