Le Chevalier d' Eon

Η υπόθεση στα γρήγορα: Παρίσι 1753. Πριν την επανάσταση. Όταν το πτώμα της αδερφής του, Lia de Beaumont, βρίσκεται να επιπλέει μέσα σε ένα φέρετρο με τη λέξη «Ψαλμοί» γραμμένη με αίμα στο άνοιγμα, ο D’ Eon de Beaumont ιππότης της βασιλικής αυλής του Λουδοβίκου ΙΕ’ αποφασίσει να ερευνήσει τον περίεργο θάνατο της.  Η εκκλησία αρνείται να τη θάψει επειδή στο σώμα της έχει εισαχθεί υδράργυρος, καθιστώντας το αδύνατο να αποσυντεθεί και η ψυχή της είναι καταδικασμένη να περιφέρεται στη γη. Κάθε φορά που ο D’ Eon βρίσκεται σε μια μάχη, δαιμονίζεται από το πνεύμα της Lia που διψάει για εκδίκηση.

 Με το χρόνο να περνάει και να μην φτάνει, οι σειρές που θέλω μπλογκάρω έχουν μαζευτεί στοίβα. Το πότε θα προλάβω να γράψω κάτι για όλα αυτά είναι μια άλλη ιστορία. Επόμενο στη σειρά δεν είναι το Le Chevalier d’ Eon αλλά μου χει κάνει περισσότερη εντύπωση απ' όσα είδα τελευταία γι’ αυτό και την επέλεξα ενώ προηγούνται άλλες. Είναι από τις σειρές που ξεκινήσα να βλέπω παράλληλα με τις πρώτες μέρες αυτού του μπλογκ. Το είχα παρατήσει γιατί το γεγονός ότι είχε έναν ήρωα που μεταμορφωνόταν σε γυναίκα σε κάθε επεισόδιο μου είχε φανεί πολύ τραβηγμένο και εκνευριστικό. Mου είχε φανεί λίγο άρρωστο λόγω μιας εμμονής με τη νεκροφιλία. Μια χαρακτήρας συνομιλεί μόνο με μια νεκροκεφαλή συνέχεια και την κουβαλάει μαζί της σαν να είναι το χαμένο της παιδί – whatever. Και γενικά όλοι γλυκοκοιτάζουν κάποια ευαίσθητα σημεία του D’ Eon όταν είναι Lia – αυτά τα κοντινά είναι killer και για πολλά wtf! Επίσης βαριέμαι φρικτά την εποχή που διαδραματίζεται. Είναι από αυτά που μονολογείς, όχι ακόμη μια σειρά με τη Γαλλική Επανάσταση!

Παρόλα αυτά, αποφάσισα πρόσφατα να το συνεχίσω γιατί ήθελα να δω κάτι τελείως διαφορετικό από τα συνηθισμένα – είναι μια από αυτές τις περιόδους που περνάω κρίση και καντήλες με οτιδήποτε έχει σχέση με σχολείο και mecha! Και όντως το D’ Eon είναι τελείως διαφορετικό από οτιδήποτε κυκλοφορεί σε άνιμε. Και δεν αφορά τη Γαλλική Επανάσταση άμεσα – ευτυχώς! Διαδραματίζεται πριν και φυσικά διαστρεβλώνουν τα γεγονότα όσο δεν παίρνει. Οι χαρακτήρες όμως δεν είναι καθόλου μονοδιάστατοι και είναι πλήρως ανεπτυγμένοι (με κρυφές ατζέντες) και το σασπένς και το μυστήριο είναι as good as it gets. Δε λέει όχι στο gore και σαν θρίλερ είναι άψογο και σου κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον μέχρι το τελευταίο επεισόδιο. Το είχα αδικήσει πάρα πολύ και χαίρομαι που του έδωσα μια ακόμη ευκαιρία. Έχει λίγο ξύλινο σχέδιο  όσον αφορά τα πρόσωπα των ηρώων και λίγο η παραγωγή που ναι, μεν από λεπτομέρεια στην αναπαράσταση εποχής σκίζει αλλά όσον αφορά τα κουστούμια είναι λίγο off να βλέπεις τη Madame de Pompadour με το ίδιο φόρεμα σε 20 επεισόδια σερί. Χαζογκρίνιες. Πολύ ενδιαφέρον είναι το γεγονός ότι ο D' Eon βασίζεται σε ιστορικό πρόσωπο  που ντυνόνταν γυναικεία εκείνη την περίοδο. Κατά τ’ άλλα είναι προτεινόμενο χωρίς δεύτερη κουβέντα.