Η υπόθεση στα (πολύ) γρήγορα: Στην φανταστική ταξική κοινωνία του AmberGround όπου φυσικό φως υπάρχει χάρη σε ένα τεχνητό ήλιο, ένα 12χρονο αγόρι ο Lag Seeing δουλεύει σαν ταχυδρόμος (letter bee) και ταξιδεύει από πόλη σε πόλη σε όλη τη χώρα με απαραίτητο βοηθό του (dingo) ένα κορίτσι, τη Niche και το ζώο της Steak. Η καρδιά όμως των γραμμάτων και πακέτων που κουβαλάει είναι τροφή για ένα επικίνδυνο είδος γιγαντιαίων εντόμων που ονομάζεται Gainchuu.
Letter Bee
Το είχα ξαναπεί παλιότερα όταν ένα άνιμε [από manga στη συγκεκριμένη περίπτωση] δημιουργεί ένα ολόκληρο κόσμο από μόνο του δεν υπάρχει περίπτωση να μην είναι ενδιαφέρον και στο letter bee το σύμπαν που δημιουργεί είναι μοναδικό και φαίνεται ότι έχει δουλέψει πολύ φαντασία από πίσω. Άφθονες πρωτότυπες ιδέες δημιουργούν μια ακαταμάχητη δράση. Δεν φτάνει όμως μόνο αυτό μιας και από κει και πέρα ξεκινάνε τεράστια προβλήματα. Έχω την αίσθηση ότι [θέλει να] είναι το ίδιο φιλόδοξο με το Full Metal Alchemist. Δεν τα καταφέρνει δυστυχώς γιατί ενώ το FMA έχει ένα απίστευτα δεμένο σενάριο που δεν αφήνει ούτε ένα επεισόδιο, ούτε ένα χαρακτήρα να πάει χαμένος, το letter bee έχει αχρείαστα επεισόδια και καμιά φορά οι χαρακτήρες του γίνονται υπερφίαλοι. Σε αυτό αν προσθέσει κάποιος ότι ο πρωταγωνιστής του είναι ένα εκνευριστικό 12χρονο αγόρι που κλαίει ασταμάτητα, τότε να ακόμη ένα από τα βασικά του μειονεκτήματα.
Τι το σώζει; Θα έλεγα η Niche με το Steak, τους βρήκα ένα απολαυστικό κωμικό δίδυμο που κάπως ισορροπούσε την κατάσταση από το να γίνει τελείως βαρετή. Επίσης η πλοκή του παρά κάποιες κοιλιές το πάει προς κάπου και η πρώτη σεζόν τελειώνει με ένα απροσδόκητο cliffhanger. Με λίγα λόγια υπομένεις όποιες ανούσιες καταστάσεις επειδή οι ήρωες σου συστήνονται και μεγαλώνεις μαζί τους όσο προχωράει το άνιμε. Και το κυριότερο περιμένεις με αγωνία να αποκαλυφθούν και άλλα μυστικά του γοητευτικού κόσμου του στη δεύτερη σεζόν που ακολουθεί. Μακάρι όμως να γινόταν έτσι ακριβώς που μας πάει αμέσως στα προβλήματα του Letter Bee Reverse.
Letter Bee Reverse
To Reverse πάσχει από το κλασσικό πρόβλημα που μαστίζει τα περισσότερα άνιμε. Η σειρά του manga συνεχίζεται που σημαίνει ότι οι δημιουργοί του άνιμε έχουν δύο επιλογές ή να ακολουθήσουν το όραμα του mangaka για να έχει ένα ικανοποιητικό τέλος ή να γυρίσουν ένα δικό τους τέλος. Στην προκειμένη περίπτωση διάλεξαν τη δεύτερη λύση και τα αποτελέσματα κατά την άποψη μου ήταν το χειρότερο που μπορούσε να συμβεί στο άνιμε γιατί οι χαρακτήρες δεν ωριμάζουν, παραμένουν στάσιμοι [με εξαίρεση ίσως τον Gauche και τη Roda] και αναγκάζεσαι να υποστείς το κλαψούρισμα του Lag σε ακόμη περισσότερες δόσεις από την πρώτη σεζόν [νομίζω ότι ξεπέρασαν και το Rainbow ανά επεισόδιο οι φορές που κλαίει]. Πέρα από αυτό διακατέχεται από μια δήθεν επική διάθεση που δεν μπορεί να αποδώσει ούτε στο ελάχιστο επειδή δεν εξηγεί ένα σωρό βασικές απορίες που θέτει από την αρχή. Μοιάζει σαν να το πιέζει για ένα μεγαλειώδες τέλος που όμως ποτέ δεν έρχεται γιατί το άνιμε κλείνει πολύ πρόχειρα και δεν λύνει τα προβλήματα με τους χαρακτήρες και την υπόθεση. Ποτέ δεν καταλαβαίνεις ακριβώς τι είναι η υψηλή τάξη και τι επιδιώκει, γιατί απήγαγαν την μητέρα του Lag, τι σκατά εξυπηρετεί το τεχνητός ήλιος και τι ακριβώς είναι και για ποιο λόγο έχει χάσει τη μνήμη του ο Gauche.
Για να προχωρήσει η υπόθεση, πρέπει να δοθούν εξηγήσεις σε όλα τα παραπάνω κάτι που μπορεί να γίνει λογικά μόνο στο manga. Γι’ αυτό ιδανικό παράδειγμα αυτών των περιπτώσεων αποτελεί το FMA και ας γυρίστηκε δύο φορές. Ελπίζω το ίδιο να γίνει και με το Letter Bee αν και δεν το βλέπω στην πορεία. Και είναι κρίμα γιατί έχει όλες τις προδιαγραφές να γίνει κάτι κορυφαίο. Επιμένω ότι περιγράφει ένα πανέμορφο κόσμο [με ανάλογο animation] για να έχει ένα τόσο άνισο αποτέλεσμα στην άνιμε εκδοχή του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου