Μια σχετικά σύντομη και γλυκιά σειρά για την ζωή στην μεταπολεμική Ιαπωνία λίγο πριν τους Ολυμπιακούς, το 1964. Η αλλαγή των ηθών και η εισβολή της τεχνολογίας στην καθημερινή ζωή μιας μικροαστικής οικογένειας. Ίσως το πιο ενδιαφέρον κομμάτι του είναι η ματιά του στην εξέλιξη της τεχνολογίας επειδή ο πατέρας είναι μηχανικός και τεχνίτης με δικό του εργαστήριο που αντιμετωπίζει τα λόγια του μεγάλου του γιου για την μηχανοποίηση της βιομηχανικής παραγωγής με δυσπιστία και φόβο. Αυτό που κάνει τα σειρά να ξεχωρίζει είναι ότι η οικογένεια μοιάζει πραγματική οικογένεια την οποία μπορείς να ταυτιστείς και η οποία δεν έχει σύνορα. Άνετα θα μπορούσε να είναι η δικιά σου οικογένεια, η οικογένεια του γείτονα σου, τα ξαδέρφια σου ή οι θείοι σου. Λίγο πολύ είναι σαν να βλέπεις ένα καλό ελληνικό σήριαλ – που δεν είναι σαπουνόπερα. Είναι λίγο απλοικό αλλά έχω την αίσθηση ότι αυτού του είδους οι ιστορίες είναι πάντα επίκαιρες όσα χρόνια κι αν περάσουν, όσες κι αν έχεις δει.
Είναι περίεργο για τα δεδομένα των άνιμε αλλά σιγά. Ευτυχώς που υπάρχουν και τέτοιες σειρές για να σε ξεμπλοκάρουν λίγο. Επίσης αυτό που έχει ενδιαφέρον είναι ότι στο τέλος η σειρά δείχνει τις πραγματικές τοποθεσίες που κινούνται οι ήρωες ή τουλάχιστον όσες έχουν παραμείνει από τότε. Η αλήθεια είναι ότι θα ήθελα να δω τι γίνεται με τους ήρωες στη συνέχεια. Έχει βγει και μια ταινία σχετικά αλλά δεν ξέρω αν είναι συνέχεια του άνιμε ή απλά ένα recap. Δεν μπορώ να βρω πολλές πληροφορίες. Σίγουρα την προτείνω αλλά δεν ξέρω αν είναι για όλα τα γούστα. Ειδικά αν αναλογιστείς ότι απουσιάζει οποιοδήποτε fanservice, ρομάντζο και όλα τα σχετικά. 8/10
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου