Nazo no Kanojo X

Το Nazo no Kanojo X είναι από αυτά τα μοναδικα άνιμε που βγαίνουν αποκλειστικά και μόνο στην Ιαπωνία. Καταπιάνεται με θέματα που δεν θα τολμούσαν πουθενά αλλού στον κόσμο να προβάλλουν στην τηλεόραση. Δύο έφηβοι συμμαθητές ερωτεύονται, ο ανορθόδοξος τρόπος όμως που ξεκινούν την σχέση τους με την ανταλλαγή σάλιου μεταξύ τους, τους βοηθάει να εκφράζουν τα συναισθήματα τους και τους ενώνει ακόμη περισσότερο. Δεν πρόκειται  όμως για ένα νορμάλ ζευγάρι. Η ανταλλαγή σάλιου δεν γίνεται με τον πατροπαράδοτο τρόπο που μπορεί να φανταστεί κάποιος [νο, νο kiss δηλαδή ή οτιδήποτε άλλο]. Ο Tsubaki και η Urabe  ακολουθούν μια εντελώς αθώα και σχεδόν αηδιαστική ιεροτελεστία κάθε μέρα που αποκτάει μια εντελώς ερωτική διαστάση. Πολλές φορές σε κάνει να αναρωτιέσαι αμήχανα για το είδος του άνιμε που παρακολουθείς, στο τέλος όμως δεν γίνεται να αποφύγεις να μην σε πιάνουν τα γέλια.

Ποτέ, ένα φετίχ δεν αποτυπώθηκε πιο πετυχημένα και διασκεδαστικά στην μικρή οθόνη, ούτε καν σε κανονική σειρά. Η επιτυχία του κρύβεται στο ότι δεν το κάνει με φτηνό ή πρόστυχο τρόπο, ούτε χρησιμοποιεί το fanservice έτσι ώστε να γίνει δυσβάσταχτο. Στο Mysterious Girlfriend X, αντίθετα με παρόμοιες σειρές, που ο παράξενος χαρακτήρας της ηρωίδας την εμποδίζει να επικοινωνήσει γενικότερα με τους γύρω της [πόσο μάλλον να βρει πρίγκιπα], η Urabe τα φτιάχνει με τον Tsubaki από το πρώτο κιόλας επεισόδιο.  Βλέπουμε την εξέλιξη της σχέσης τους μέσα από τους φόβους και τις επιθυμίες του αγοριού και το πως και οι δύο ωριμάζουν μέσα από τον βαθύ δεσμό που αναπτύσσουν.  Είναι και οι δύο αξιολάτρευτοι. Η Urabe μάλιστα είναι από τις πιο στιβαρές και καλογραμμένες γυναίκες πρωταγωνίστριες της φετινής χρονιάς [μαζί ίσως με τη Mine Fujiko]. Το animation που έχουν διαλέξει να ακολουθήσουν του ταιριάζει με το παραπάνω [λίγο old-school και αρκετά διαφορετικό από τα περισσότερα. άνιμε] Δεν είναι νομίζω υπερβολή να πω ότι είναι από τις πιο ωραίες ρομαντικές ιστορίες των τελευταίων χρόνων. Αυτό όμως που κάνει το άνιμε ακόμη πιο αξιομνημόνευτο είναι οι αριστουργηματικές σεκάνς ονείρου του Tsubaki με την τρομερή μουσική υπόκρουση που δεν βγαίνουν από το μυαλό σου με τίποτα. Βασίζεται στο manga του Riichi Ueshiba. 9/10

Tsuritama

Τέσσερα αγόρια [ένας με δαιμονικό πρόσωπο, ένας εξωγήινος, ένας ινδός φακίρης μυστικός πράκτορας με καλύτερο φίλο μια πάπια και ένας πρωταθλητής ψαρέματος], ένας περίεργος παραδοσιακός χορός και πολύ νερό. Αυτή είναι μια μικρή περιγραφή του τι να περιμένεις στο Tsuritama. Ένα άνιμε επιστημονικής φαντασίας για το ψάρεμα με εκκεντρικούς χαρακτήρες και θεοπάλαβες καταστάσεις! Τυχαίνει παράλληλα να είναι και η πιο αστεία σειρά της χρονιάς. 

Τη στιγμή που το δαιμονικό πρόσωπο του Yuki βγαίνει στην επιφάνεια, δεν γίνεται να μην κυλιστείς στην κυριολεξία στα πατώματα από τα γέλια ή όταν ακούς τις θεϊκές λέξεις που ξεστομίζει ο Akira όταν συστήνεται στην τάξη των υπολοίπων ως ο νέος συμμαθητής τους, «στην πραγματικότητα είμαι 25 χρονών αλλά μην δίνετε σημασία», δεν έχεις την παραμικρή αμφιβολία πλέον. Το Tsuritama είναι καθαρή κωμωδία και ξεχειλίζει από ευρηματικότητα, κάτι που δεν συναντάς στα άνιμε, τώρα τελευταία. Η ανοιξιάτικη σεζόν του 2012 αποδείχτηκε πολύ πλούσια σε πολύ καλές και ξεχωριστές σειρές. Τόσο πλούσια που μου είναι αρκετά δύσκολο να τις βαθμολογήσω ορισμένες γιατί σίγουρα θα τις αδικήσω. To Tsuritama ήταν fun, fun, fun από την αρχή μέχρι το τέλος! Tι καλύτερο μπορείς να ζητήσεις σε άνιμε όταν συναντάς τέτοια μικρά διαμαντάκια;[και δεν μπορώ παρά να βάλω για φωτό, μια σέξι πόζα του Tapioca -της πάπιας του Ινδού  δηλαδή! Αν και το δαιμονικό πρόσωπο του Yuki μ' έχει κολάσει] 8.5/10
ps. Επίσης ξέχασα να βάλω αυτό

Kimi to Boku

 Οι περιπέτειες ή καλύτερα η καθημερινότητα μιας μπακουροαπαρέας 4 λυκειόπαιδων. Το θέμα με το Kimi to Boku είναι ότι δεν είναι κάτι υπερβολικά ιδιαίτερο. Κρύβει όμως μια χαλαρότητα που πραγματικά σε ξεκουράζει όταν το παρακολουθείς – θα έλεγα ότι πλησιάζει σε αυτή του Natsume. Όταν ξεκίνησα να το βλέπω, οι χαρακτήρες του μου φάνηκαν κάπως εκκεντρικοί αλλά τώρα που το ξανασκέφτομαι είναι ίσως λανθασμένο συμπέρασμα.  Η αδιαφορία των διδύμων για τα πράγματα που συμβαίνουν γύρω τους παίρνει καμιά φορά επικές διαστάσεις αλλά κάπου στα μέσα της σειράς αποδεικνύεται ότι είναι επιφανειακή. Νοιάζονται με τον δικό τους τρόπο.

Είναι από αυτές τις σειρές που ωριμάζουν με κάθε επεισόδιο.  Έχει πολύ συμπαθητικούς χαρακτήρες και μια μανία να δείχνει εικόνες από κεραμιδόγατες ανάμεσα στα όσα διαδραματίζονται. Δεν ξέρω τι ακριβώς αντιπροσωπεύουν οι γάτες αλλά σίγουρα βοηθούν σε αυτόν τον χαλαρό τόνο που το χαρακτηρίζει. Και οι δύο σεζόν δεν διαφέρουν η μία με την άλλη και σίγουρα θα έβλεπα και μια τρίτη αν υπήρχε στον ορίζοντα.  Δεν έχει καμία σχέση με αυτό που λέμε αντίστροφο χαρέμι και είναι κάπως αναζωογονητικό να μην βλέπεις ένα σωρό λυσσασμένες για μια ακόμη φορά, ούτε υπερφυσικά στοιχεία – εκτός κι αν κάποιος βάλει εκεί τις γάτες, χαχ! Τείνει περισσότερο προς το χιούμορ με λίγο δράμα εδώ και εκεί.  Ισορροπία να μια λέξη που του ταιριάζει από την αρχή μέχρι το τέλος και αυτό αρκεί πάντα. 8/10 (both seasons)