Rinne no Lagange Season 1

Mechas και κορίτσια-πιλότοι.  Έχω διχαστεί πάρα πολύ με αυτή τη σειρά. Από την μία έχει ένα καταπληκτικό animation που σε κάνει να λες ουάου, "θα το δω" και από την άλλη έχει μια ότι να’ ναι υπόθεση – και λίγο βαρετή θα πρόσθετα. Δεν με έπεισε καθόλου το πώς εξελίσσεται η φιλία των τριών πρωταγωνιστριών. Είναι ψιλό-άχαρες ως χαρακτήρες. Κάτι τους λείπει – ίσως μια παραπάνω βίδα στον εγκέφαλο μήπως;  

Βασικά δεν υπάρχει ούτε ένας χαρακτήρας που μπορώ να πω πως είναι decent αρκετά ώστε να μην προκαλεί χασμουρητά από ένα σημείο και έπειτα. Από την άλλη τα settings του είναι τόσο καλά που δεν μπορείς του αντισταθείς – για τα αγόρια έχει και ανούσιο ψευδό-λεσβιακό fanservice. Τα σχέδια όμως είναι πραγματική πανδαισία για το μάτι. Ακόμη και οι στολές τους είναι πανέμορφες . Στην συγκεκριμένη περίπτωση επειδή είναι η πρώτη σύντομη σεζόν, τα πράγματα κυλάνε κάπως ικανοποιητικά. Όχι τίποτα τρελό όμως. Ακόμη δεν έχω καταλάβει που το πάει ακριβώς και μπάζει πάρε για παράδειγμα το γιατί η Madoka έγινε πιλότος ξαφνικά και επηρεάζει την ροή των πάντων τριγύρω της. Επίσης όταν βάζεις τρία αγόρια για ανταγωνιστές για ποιο λόγο ακριβώς το κάνεις; Τέλοσπαντων του δίνω συγχωροχάρτι μιας και έχει αφήσει πολλά υπονοούμενα για βελτίωση στη δεύτερη σεζόν. Τώρα χρειάζεται να γράψω και υπόθεση; Άντε ας την πάρει το ποτάμι. Μια μαθήτρια γίνεται πιλότος ενός μαχητικού mecha και προσπαθεί να προστατέψει τη Γη από μια επικίνδυνη εξωγήινη απειλή. 7/10    

Kimi ni Todoke

Ρομάντζο και σχολείο. Α, τι άλλο θέλει κανείς στα άνιμε; Πολλά!  To Kimi ni Todoke χρησιμοποιεί αρκετά κλισέ σε επίπεδο υπόθεσης. Η Sawako έχει ένα τεράστιο πρόβλημα. Είναι πολύ ντροπαλή και οι συμμαθητές της στο σχολείο λόγω της εμφάνισης της τη φοβούνται και τη φωνάζουν Sadako όπως στην ταινία The Ring.Μέχρι που συναντάει έναν από τους πιο δημοφιλής μαθητές του σχολείο που τη βοηθάει να γίνει πιο κοινωνική.

Η κεντρική πρωταγωνίστρια είναι τόσο αθώα που καταντάει σπαστική ανά στιγμές αλλά είναι χαρακτήρας που μπορείς εύκολα να ταυτιστείς. Ο πρωταγωνιστής είναι τέλειος μέχρι αηδίας αλλά τελικά συμπαθής.  Δεν είναι κάτι ιδιαίτερο αλλά είναι φρέσκο και χαριτωμένο να βλέπεις κάτι τέτοιο από την τυπική σειρά χαρεμιού. Γενικά το "αλλά" παίζει πιο πολύ με θετικό τρόπο παρά με αρνητικό.  Τι να περιμένεις δηλαδή από ένα άνιμε με ένα μάτσο σχολαρόπαιδια και τα ερωτικά τους; Τίποτα ή τα χειρότερα. H απουσία όμως fanservice και βρακιού (νο, νο), το αναγάγει σε υπέρμαστ.  Για μια σειρά που δεν περιμένεις πολλά, χτυπάει διάνα και βλέπεται ευχάριστα. Και το πετυχαίνει και στις δύο σεζόν. Μάλιστα η δεύτερη έρχεται με πολλές βελτιώσεις. Δεν κάνω ξεχωριστό ποστ γιατί θα γράφω τα ίδια.  Αυτό που βρήκα ενδιαφέρον είναι ότι επικεντρώνεται στην πρώτη σεζόν στη φιλική σχέση που έχει η πρωταγωνίστρια με δύο συμμαθήτριες της η οποία αποτυπώνεται πολύ όμορφα και ομαλά. Στη δεύτερη ξεκαθαρίζει το τοπίο με τον Kazehaya και τη Sawako.

Είναι από αυτές τις σειρές που λες, "μακάρι να δούμε και τρίτη σεζόν". Δεν θα το θυμάσαι για πολύ καιρό αλλά σίγουρα μπορείς να το προτείνεις άφοβα ως κάτι χαλαρό και out of the blue. 8/10 (both seasons)