Δεν θα επεκταθώ πολύ στη δεύτερη σεζόν του Jigoku Shoujo γιατί στην ουσία δεν προσφέρει τίποτα παραπάνω στη μυθολογία της σειράς. Κινείται στο ίδιο μοτίβο, κάποιος καταριέται κάποιον και τον στέλνει στην κόλαση. Δυο σημαντικές διαφορές που έχει με τη πρώτη σεζόν είναι ότι αυτή τη φορά επικεντρώνεται σε πολλά επεισόδια στις κούκλες και στο παρελθόν τους [που ήταν μια ωραία έκπληξη] και το άλλο που παρατηρείς είναι ότι πολλές από τις ιστορίες δεν διαδραματίζονται σε σχολείο και γενικά αφορούν περισσότερο ενήλικες [που επίσης είναι καλό]. Επίσης αποφεύγει τις πιο απλές ιστορίες με το βασανισμό ζώων και για να μην ξεχάσω και μια εμφανή λεπτομέρεια, ανάμεσα στις αλλαγές βρίσκεται και το κιμονό της Ai που έχει αλλάξει σχέδιο.
Κάπου διάβασα ότι προσπαθεί να περάσει ένα κοινωνικό μήνυμα, το οποίο φαίνεται περισσότερο όταν μια ολόκληρη πόλη παθαίνει υστερία με τις κατάρες [σε αυτό το σημείο, σίγουρα το Futakomori θα πρέπει να θεωρηθεί σημείο αναφοράς για το Shiki μιας και είναι το πρώτο πράγμα που σου έρχεται στο μυαλό]. Τα περισσότερα επεισόδια είναι αυτοτελή και υπάρχει μόνο ένας χαρακτήρας που επιστρέφει στην μοναδική arc που με αυτή κλείνει κιόλας, η σειρά. Σίγουρα, σε κρατάει. Για κανένα λόγο δεν το λες βαρετό δεν θα έλεγα όμως ότι δεν πάει τη σειρά ένα βήμα παραπέρα. Ήδη ότι είχε να πει το έκανε με το πρώτο άνιμε, απλά συναντάς τους ίδιους χαρακτήρες πιο ανεπτυγμένους, πιο συμπαθείς [αν και οι κούκλες πάντοτε ήταν από τα ατού του]. Το animation είναι στα ίδια επίπεδα. Σύντομο ποστ αλλά δεν νομίζω ότι χρειάζεται πολύ ανάλυση μια δοκιμασμένη συνταγή με επιτυχία που δεν φαίνεται να εξαντλείται εύκολα. Μένει μόνο η τρίτη σεζόν για να δούμε τι άλλο έχουν σκεφτεί οι δημιουργοί. 8.5/10
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου