Blood-C

Τα περισσότερα ανιμέ είναι μια άσκηση ύφους και διάρκειας. Για παράδειγμα, ο τίτλος Blood του στούντιο παραγωγής Production I.G. που έχει περάσει ίσως από όλες σχεδόν τις μορφές που μπορεί να υπάρξει ως άνιμε. Αρχικά με την ταινία του 2000, το Blood: The Last Samurai, μετά με το Blood+, μια φιλόδοξη σειρά 50 επεισοδίων του 2005. Το ίδιο συμβαίνει και με την τελευταία δημιουργία κάτω από την ομπρέλα του, το Blood-C που παίρνει την μορφή των 12 επεισοδίων [η κλασσική διάρκεια ενός επεισοδίου δεν ξεπερνάει τα 24 λεπτά]. Σε αυτό, για πρώτη φορά η Production I.G συνεργάζεται με τη δημιουργική ομάδα της Clamp [μια αποκλειστικά γυναικεία ομάδα manga καλλιτεχνών]. Τα Blood γενικά δημιουργούν την κατά δικιά τους μυθολογία γύρω από τα βαμπίρ.  Τα κοινά σημεία που έχουν μεταξύ τους είναι το όνομα, η σχολική ποδιά, η ηλικία, η φύση της κεντρικής πρωταγωνίστριας και φυσικά η κατάνα. Οπότε δεν χρειάζεται να έχεις δει τα προηγούμενα [εκτός ίσως από την ταινία που αποτελεί και το βασικό σημείο αναφοράς]. Η Saya στο Blood-C ζει σε ένα ήσυχο χωριό της Ιαπωνίας μαζί με τον πατέρα της, που είναι επικεφαλής σε έναν ναό. Το πρωί πηγαίνει σχολείο και το βράδυ σκοτώνει τέρατα που ονομάζονται Elder Brains [τα τέρατα στο Blood και στο Blood+ ονομάζονται chiropteran]. Αυτά για αρχή.

Και μόνο στο άκουσμα της λέξης Clamp κρατούσα μικρό καλάθι, γιατί σχεδιαστικά οι ψιλόλιγνες φιγούρες της δεν είναι και το καλύτερο μου. Αν λάβεις υπόψη και το γεγονός ότι δύο από τα πιο δημοφιλή πρότζεκτ της -και το Code Geass και το xxxΗolic- μου είναι αδύνατο να τα προχωρήσω πέρα από το πρώτο επεισόδιο, είχα αρκετές επιφυλάξεις με το Blood-C. Πρέπει όμως να ομολογήσω ότι δεν περίμενα να πάρουν τόσα τολμηρά ρίσκα όσον αφορά την υπόθεση και το gore στο Blood-C. 

Είναι μια σειρά εξαιρετικά αργή, που χτίζει την ατμόσφαιρα της σιγά, σιγά. Θα έλεγα ότι είναι αρκετά δύσκολο άνιμε, που τα πάντα παρουσιάζονται μέσα από την αθώα ματιά της κεντρικής πρωταγωνίστριας και που ζητάει από το θεατή να μπει μέσα στο ρυθμό του. Στο τέλος φυσικά αποζημιώνεσαι. Δεν θέλω να γράψω παραπάνω για το τι πραγματικά συμβαίνει να μην θεωρηθεί spoiler. Απλά θα αναφέρω ότι τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται. Όσον αφορά το gore, και μόνο το γεγονός ότι πρόκειται για κινούμενα σχέδια και ότι σε αρκετά επεισόδια -και ειδικά στο τελευταίο- οι σκηνές είναι λογοκριμένες, το λέει από μόνo του. Για όποιον τη δει, πρέπει να προετοιμαστεί για όχι ένα αλλά λουτρά αίματος [κάτι που στο Blood+ έλειπε]. Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει στις μάχες επίσης, που πάνε ένα βήμα παρά πέρα [με έμφαση στα μαλλιά της Saya]. Δεν είναι ιδιαίτερα δημοφιλής σειρά για προφανείς λόγους, αλλά σίγουρα η ταινία που θα βγει το καλοκαίρι του 2012, είναι από τις πολυαναμενόμενες, τουλάχιστον στη δικιά μου λίστα. Και ναι, δεν έχει τέλος, λειτουργεί σαν πρόλογος της ταινίας, γιου, χου! Επίσης δεν είναι τεράστια εξέλιξη από το Last Blood, αυτή την απαίσια live-action ταινία που κυκλοφόρησε πρόπερσι και δεν βλεπότανε; 8/10