Blue Gender

Η υπόθεση στα γρήγορα: Ο Yuji Kaido πάσχει από μια ανίατη ασθένεια γνωστή ως B-Cells. Αποφασίζει να μπει σε κρυογενετική στάση μέχρι να βρεθεί θεραπεία. Εικοσιδύο χρόνια αργότερα το έτος 2032 ξυπνάει πρόωρα στη μέση μιας μάχης μεταξύ εξοπλισμένων με πανοπλία στρατιωτών και εντομοειδών πλασμάτων που τα έχουν ονομάσει Blue και έχουν κυριεύσει τη γη και οι άνθρωποι κάνουν αντίσταση από ένα διαστημικό σταθμό που ονομάζουν Δεύτερη Γη.

Τα περισσότερα άνιμε έχουν πρόβλημα τέλους είτε γιατί βασίζονται σε manga ή βιβλία που δεν έχουν ολοκληρωθεί ακόμη με αποτέλεσμα ή να χρειάζονται δεύτερη σεζόν ή να δίνουν μια γρήγορη κατάληξη για να μην μείνει κανείς παραπονεμένος. Είναι μια κατάσταση που παρατηρώ συχνά και μερικές φορές μπορεί να σου χαλάσει την εικόνα για μια ολόκληρη σειρά που ξεκινάει με τις καλύτερες προσδοκίες. Σπάνια βρίσκεις ένα άνιμε τελευταία που έχει πρωτότυπο σενάριο. Συνήθως συμβαίνει με παλιότερες σειρές πριν τα 00s. Το Blue Gender είναι ένα καλό παράδειγμα από αυτά σε μια εποχή που προτιμούσαν να κάνουν κάτι από την αρχή για την τηλεόραση παρά κάτι που είχε έτοιμο κοινό από άλλα είδη.

Προβλήθηκε την χρονική περίοδο πριν το Rahxephon και μετά το Neon Genesis Evangelion και είναι μια ενήλικη mecha ιστορία που το κέντρο βάρους ευτυχώς δεν πέφτει στα mecha αλλά πίσω από αυτά δηλάδη στην ανάλυση χαρακτήρων. Με μια απλή αναλογία είναι κάτι σαν το Starship Troopers του Verhoeven, αν βγάλεις το μαύρο χιούμορ – το γυμνό παραμένει - και προσθέσεις τις τεθωρακισμένες πανοπλίες που σημαίνει με λίγα λόγια ότι είναι θανατηφόρα σοβαρό και με οικολογικό μήνυμα.

Αυτό που ξεχωρίζει στο Blue Gender που δεν καταλαβαίνω γιατί το θάβουν τόσο υπερβολικά είναι οι χαρακτήρες του. Η Marlene είναι μια πραγματική γυναίκα με συναισθήματα και αρκετά κότσια και λογική για να επιβιώσει σε ένα παρανοϊκό περιβάλλον και όχι ένα κοριτσάκι που προσγειώθηκε από το διάστημα. Είναι πολύ ευχάριστο να βλέπεις τέτοιους δυνατούς γυναικείους χαρακτήρες εν αντιθέσει με το σωρό που κυριαρχεί και η εξέλιξη της σχέσης της με τον Yuji είναι απολύτως πιστευτή και φυσιολογική όπως επίσης είναι ένα πρωταγωνιστικό δίδυμο που σε νοιάζει το μέλλον του– και επιτέλους καταλήγει κάπου αυτό το αίσθημα όπως γράφει και ο αγαπημένος μου μπλογκερ. Συμφωνώ ότι το animation δεν είναι και ότι καλύτερο μπορούσε να του συμβεί αλλά σιγά τα κάστανα. Δεν είναι για παιδιά λόγω της γραφικής απεικόνισης της βίας και του σεξ – και όμως ήταν πολύ unpolitically correct τα άνιμε κάποια εποχή!