Shiki

Η υπόθεση στα γρήγορα: Σε ένα μικρό χωρίο της Ιαπωνίας περίεργοι θάνατοι μαστίζουν την κοινότητα παράλληλα με την άφιξη μιας παράξενης οικογένειας σε μια εγκαταλελειμμένη έπαυλη. Ο γιατρός του χωριού Toshio Ozaki αρχικά πιστεύει ότι πρόκειται για επιδημία αλλά ο αριθμός των νεκρών αυξάνεται χωρίς να μπορεί να ανακαλύψει την αιτία ενώ ένας 15χρονος μαθητής ο Natsuno Yuuki που μισεί τη ζωή στο χωριό αρχίζει να υποπτεύεται ότι κάτι πιο σατανικό κρύβεται από πίσω.

Το περίμενα πως και πως και τελικά δεν απογοητεύτηκα. Το αντίθετο μάλιστα είναι ακόμη πιο καλό από τις αρχικές προσδοκίες μου. Το Shiki είναι βασισμένο στα βιβλία τρόμου της Fuyumi Ono. Μην περιμένετε όμως κάτι ανάλογο του Twilight, ούτε του True Blood. Αν κρίνω από τη σειρά η Ono έχει δημιουργήσει μια από τις καλύτερες παραλλαγές του βαμπιρικού μύθου που έχω συναντήσει εδώ και πολύ καιρό αν βγάλουμε έξω και το περσινό Let the right one in. Καταρχήν δεν αφορά κανενός είδους έρωτα με κανέναν απέθαντο. Αν εξαιρέσουμε ένα κεντρικό ήρωα που δεν είναι ξεκάθαρες ακριβώς οι επιλογές του αλλά θα πρέπει να μπω σε διαδικασία πολλών spoilers για να το επεκτείνω παραπάνω και δεν λέει. Πιο πολύ το κέντρο βάρους πέφτει στη σχέση αγάπη-μίσους που έχουν οι περισσότεροι ήρωες με την περιοχή που ζούνε και το πώς αυτή τους περιορίζει σαν προσωπικότητες. Τουλάχιστον αυτή την εντύπωση σου αφήνει μιας και δεν εμμένει σε ένα μόνο πρωταγωνιστή συγκεκριμένα. Λογικά σκέφτεσαι ότι κύριος ήρωας θα είναι ο Natsuno αλλά όσο προχωράει η σειρά γίνεται από τους πιο απρόβλεπτους χαρακτήρες. Αυτό που πετυχαίνει αντίθετα το Shiki γενικά είναι να σε βάλει σταδιακά στη ζωή του χωριού που αργοπεθαίνει εισάγοντας όλο και περισσότερα πρόσωπα που το καθένα αποκτά βασικό ρόλο στα γεγονότα όσο προχωράει η υπόθεση και το κάνει χωρίς να σε μπερδεύει ούτε στο ελάχιστο. Υπάρχουν επεισόδια που πραγματικά δεν αντέχεις από την αγωνία. Δεν κωλώνει καθόλου στα λουτρά αίματος επί της οθόνης ούτε στις πραγματικά τρομακτικές σκηνές και φυσικά από ένα σημείο και έπειτα δεν ξεχωρίζεις τι είναι πιο τρομακτικό η εκδίκηση των κατοίκων(όχλου) ή τα βαμπίρ. Αν και από ότι διάβασα κάτι που μου είχε ξεφύγει αποφεύγει να σκοτώνει παιδιά επί της οθόνης, προτιμάει να το κάνει εκτός. Τέλος είναι μια σειρά που τη βλέπεις μονορούφι και είχα καιρό να το πάθω.