Simoun

Η υπόθεση στα γρήγορα (τρόπος του λέγειν): Στον πλανήτη Daikūriku, όλοι οι κάτοικοι γεννιούνται γυναίκες μέχρι την ηλικία των 17 χρονών που μπορούν να αλλάξουν φύλο. Το θεοκρατικό έθνος Simulacrum είναι σε πόλεμο με τη βιομηχανική χώρα Argentum. Η Simulacrum ελέγχει την τεχνολογία των σιμούν και έτσι υπερέχει έναντι της Argentum. Τα σιμούν είναι αρχαία μαχητικά αεροσκάφη και θεωρούνται θεόσταλτα. Δημιουργούν ισχυρά και τις περισσότερες φορές καταστροφικά κύματα στον αέρα που ονομάζονται Ri Majons. Τα κυβερνούν δύο πιλότοι που διαλέγονται από νεαρές ιέρειες που δεν έχουν φτάσει ακόμη στην ηλικία των 17 ή δεν έχουν αποφασίσει ακόμη το φύλο τους και ονομάζονται Σίβυλλες. Το Simoun αφορά την ιστορία μιας στρατιωτικής μονάδας από αυτές τις ιέρειες.

Το να γράψει κανείς μια μικρή περίληψη για το Simoun είναι κατόρθωμα! Ήδη με χει πιάσει πονοκέφαλος από τα λίγα που έγραψα παραπάνω τα οποία δεν κατατοπίζουν στο ελάχιστο για την υπόθεση. Καταρχήν έχει τόσους πολλούς χαρακτήρες που δεν καταλαβαίνεις την τύφλα σου όταν το ξεκινάς. Ευτυχώς η καθεμιά ηρωίδα έχει διαφορετικό χρώμα μαλλί και κάτι γίνεται. Κατά δεύτερον όλοι έχουν γυναικείες φωνές, άντρες – γυναίκες και τρίτον και κυριότερο, ναι, πρόκειται για κάρα-λεσβιακό άνιμε από τις πρώτες σκηνές ή τουλάχιστον έτσι σε κάνει να νομίζεις. Ξεπερνώντας το σοκ ότι πρόκειται περί λεσβιακής σειράς (χαχα!), έχεις μπροστά σου μια αρκετά ενδιαφέρουσα και εντυπωσιακή ιστορία επιστημονικής φαντασίας που αξίζει και το τελευταίο λεπτό της προσοχής σου.

Αρχαίοι πολιτισμοί, παράξενες θρησκείες, μυστηριώδεις τεχνολογίες –υποτίθεται - όλα τα στοιχεία μιας καλής διαστημικής όπερας. Εκτός από αυτά όμως αγγίζει πανέμορφα και άλλα ζητήματα όπως την ενηλικίωση, την αναζήτηση της ταυτότητας, τα εφηβικά άγχη, τη θρησκεία, τον πόλεμο, κ.α.. Είναι πολύ πιο περίπλοκο από ότι φαίνεται πάντως και φυσικά έχει εξωφρενικούς χαρακτήρες όχι με την έννοια που συνηθίζεται στα άνιμε απλά σκέφτεσαι από κάποιο σημείο και έπειτα ότι μερικοί από αυτούς θα γίνουν άντρες και αυτό φαντάζει περίεργο από μόνο του. Ειδικά το τέλος του που είναι απρόβλεπτο σχετικά με τις αποφάσεις τους αλλά πολύ ικανοποιητικό για μια σειρά που προκαλεί από το πρώτο δευτερόλεπτο που ξεκινάει.

Στα αρνητικά της τώρα έχει τόσες πολλές ηρωίδες σε σημείο που μερικές δεν αναπτύσσονται καθόλου και μια τουλάχιστον αψυχολόγητη πρωταγωνίστρια, τη Neviril. Εκ των υστέρων τώρα που το σκέφτομαι θεωρώ ότι το subplot με την Amuria μειώνει την ηγετική της φυσιογνωμία και γενικά η Neviril δεν επιδεικνύει κάτι το τόσο ιδιαίτερο όπως η Aaeru για παράδειγμα.

Επίσης η κοινωνία της Argentum παραμένει απροσδιόριστη - τι χώρα ακριβώς είναι και γιατί έφτασε σε αυτό το σημείο; - αλλά σε 26 επεισόδια μάλλον ζητάω πολλά. Στην ουσία υπάρχει για να είναι ένα αντίπαλο στρατόπεδο, ο πραγματικός εχθρός που έχουν να αντιμετωπίσουν οι Σίβυλλες δεν είναι άλλος από τον εαυτό τους.

Mερικοί αντιδρούν για τα γραφικά του. Δεν θα επεκταθώ ιδιαίτερα σε αυτό γιατί δεν είμαι και τόσο ειδήμων, μόνο θέλω να κλείσω λέγοντας ότι τα simoun είναι χάρμα οφθαλμών από μόνα τους.

Ουφ!