Monster

Η υπόθεση στα γρήγορα: Ο Δρ. Κένζο Τένμα είναι ένας νεαρός και φιλόδοξος ιάπωνας νευροχειρούργος στο Ντίσελντορφ της Γερμανίας.  Ένα μοιραίο βράδυ αδιαφορώντας για την πολιτική και τις πιέσεις του νοσοκομείου που εργάζεται αποφασίζει να χειρουργήσει ένα αγόρι που πυροβολήθηκε στο κεφάλι αντί το δήμαρχο της πόλης με αποτέλεσμα να χάσει την καριέρα του και την αρραβωνιαστικιά του. Λίγο καιρό αργότερα μυστηριώδεις δολοφονίες συμβαίνουν στη δουλειά του που τον επαναφέρουν στην παλιά του θέση ενώ το αγόρι με τη δίδυμη αδερφή του εξαφανίζονται. Εννιά χρόνια μετά έρχεται αντιμέτωπος με την απόφαση του και μια τερατώδη αλήθεια που δεν φαντάζονταν ποτέ.

Είναι σπάνιο να συναντάς μια σειρά που ξεπερνά το είδος της, πόσο μάλλον όταν αυτή πρόκειται για άνιμε. Μια τέτοια σειρά είναι το Monster. Έξοχο ψυχολογικό θρίλερ, βασισμένο στο ομώνυμο manga του Naoki Urasawa που έξυπνα τοποθετεί τη δράση στην Γερμανία πριν και μετά την πτώση του τοίχους. Η δαιδαλώδης υπόθεση του, ένα συνεχόμενο εφιαλτικό παραμύθι, σου γνωρίζει μια σειρά από αξιομνημόνευτους χαρακτήρες που αμφιταλαντεύονται σε μια διαρκή μάχη ανάμεσα στο καλό ή το κακό σε όλη τη διάρκεια της.

Από την ιατρική ηθική και την οδύσσεια του Tenma, τους ψυχρούς υπολογισμούς του Επιθεωρητή Runge μέχρι και το σκοτεινό παρελθόν της Nina ή την κακομαθημένη ανατροφή της Eva, όλοι με προσωπικούς δαίμονες να παλέψουν και να ανακαλύψουν τι τους κάνει ανθρώπους έναντι στoν απόκοσμο μηδενισμό του Johann. Και η αλήθεια είναι ότι ο Urasawa έχει κάνει θαύματα με τη δημιουργία του Johann. Μια απειλητική και σχεδόν σατανική δύναμη που στα 20 πρώτα επεισόδια παραμένει αόρατη λες και ανήκει στο υπερφυσικό και στοιχειώνει τη ζωή του ήρωα από μακριά ώσπου να εμφανιστεί ξαφνικά με τη μορφή ενός ήρεμου αγγελικής όψης νεαρού –ποιος θα μπορούσε να τον παίξει άραγε σε μια επερχόμενη κινηματογραφική μεταφορά; – απέχει μακριά από ένα άλλον Λέκτερ ή διάφορους κακούς που έχουμε συνηθίσει. Με ελάχιστες αλλά επιβλητικές εμφανίσεις σε όλη τη διάρκεια της σειράς παραμένει αινιγματικός και επιδρά καταλυτικά όσους τον συναντούν σα να είμαι μέρος μιας ακόμη μεγαλύτερης εικόνας. Για να μην επιμείνω μόνο όμως στον Johann πάντα πίστευα ότι χρειάζεται ένα τέρας για να αναμετρηθεί ισάξια ένα άλλο τέρας και ο Runge ταιριάζει απόλυτα σε αυτό το χαρακτηρισμό έως ένα σημείο.

Από τους τίτλους της αρχής μέχρι τους τίτλους του τέλους, ο τόνος είναι σοβαρός με τα μουντά και γκρι χρώματα να εντείνουν την ατμόσφαιρα της σειράς – δεν θα μπορούσε να έχει καλύτερα γραφικά μιας και το στιλ θα λειτουργούσε εις βάρος της ιστορίας. Στα 74 επεισόδια του διάβασα ότι ο σκηνοθέτης ακολουθεί καρέ, καρέ το manga, κρατώντας αυτούσιους τους διαλόγους. Κατά την άποψη μου όμως είναι καλύτερο να τη δει κανείς αποσπασματικά με απαραίτητες διακοπές ανάμεσα στα επεισόδια και όχι μονοκοπανιά γιατί συχνά η μαύρη θεματολογία του και ο αργός ρυθμός του γίνονται κάπως βαριά στη χώνεψη. Κάποια στιγμή νόμισα ότι η παρουσία καινούργιων προσώπων – π.χ. του Martin - στο προσκήνιο λειτουργούσε αρνητικά αλλά ο συγγραφέας ξέρει να χτίζει τόσο αριστοτεχνικά το σασπένς γύρω τους έτσι ώστε να σου προσελκύσει ξανά το ενδιαφέρον. Μου έκανε μεγάλη εντύπωση επίσης το γεγονός ότι το ένα από τα δύο κομμάτια στους τίτλους τέλους έχει την υπογραφή του David Sylvian .

Το The Real Monster, το επεισόδιο που κλείνει τη σειρά είναι ίσως από τα εντονότερα που έχω δει ποτέ και είναι άξια κατάληξη ολόκληρης της μυθολογίας που έχει δημιουργήσει το manga.