Οι περισσότερες σειρές που βλέπω τελευταία είναι από καλούτσικες έως μέτριες. Με εξαίρεση 1-2 σειρές της σεζόν που πέρασε όλες οι υπόλοιπες φαίνονται πολύ καλές και ενδιαφέρουσες, κάτι που δεν μπορώ να πω για την προηγούμενη χρονιά. Πριν τις πιάσω λοιπόν έτυχε στο δρόμο μου ο δεύτερος κύκλος του Last Exile που άργησε γύρω στα 8 χρόνια. Θα είμαι ειλικρινής δεν θυμάμαι και πολλά από την αρχική σειρά αν και την είδα πέρσι εκτός του ότι είναι ένα από τα πιο εντυπωσιακά άνιμε σε επίπεδο settings και παραγωγής και ότι έπασχε από ανούσιο εφηβικό άγχος. Το Fam παραμένει το ίδιο εντυπωσιακό. Η παραγωγή του Gonzo είναι αξεπέραστη στον μελλοντικό κόσμο που δημιουργεί [ευτυχώς κάποια πράγματα δεν έχουν αλλάξει]. Τα επίπεδα δλδ παραμένουν τα ίδια με την πρώτη σειρά. Οι αερομαχίες είναι πανέμορφες. Από την άλλη έχει καινούργιους χαρακτήρες [και μερικούς παλιούς]. Μεταφέρει την υπόθεση στη γη. Ο Dio ζει αλλά παίζει ένα μικρό ρόλο. Στη Γη χιλιάδες χρόνια στο μέλλον, τα κράτη που έχουν απομείνει βρίσκονται σε εμπόλεμη κατάσταση μεταξύ τους μέχρι όπου ένας φιλόδοξος στρατηγός προσπαθεί να ελέγξει τεράστια μεταναστευτικά σκάφη για να κερδίσει τον πόλεμο.
Έχουν πετάξει τελείως το εφηβικό άγχος από τον χάρτη. Η σειρά έχει αποκλειστικά γυναικείο πρωταγωνιστικό καστ εκτός από τον κύριο ανταγωνιστή και κάποιους δεύτερο-χαρακτήρες. Αυτό έχει τα αρνητικά και τα θετικά του. Εν αντιθέσει με την πρώτη σεζόν γίνεται πολύ παιδική η υπόθεση. Έχει να κάνει κυρίως με την φιλία των τριών πρωταγωνιστριών. Το θετικό είναι ότι δεν είναι τόσο αδύναμα δοσμένη όπως το Rinne no Lagange. Το επίκεντρο επίσης αλλάζει από την μέση της σειράς και πέρα και από τις τρεις πρωταγωνίστριες πέφτει στις πολιτικές διαμάχες των κρατών της γης. Το βασικότερο πρόβλημα του είναι όμως ότι δεν έχει ούτε έναν επικό χαρακτήρα. Που είναι ένας νέος Dio; Σίγουρα έχουν χαρακτήρες που μπορούν να γίνουν επικοί αλλά δεν αναπτύσσονται. Όλοι οι «κακοί» έχουν πολύ λίγο χρόνο παρουσίας στην οθόνη και αντ’ αυτού βλέπεις παιχνιδίσματα από κοριτσόπουλα ενώ ο κόσμος καίγεται στην κυριολεξία. Η Fam που υποτίθεται ότι είναι ο κεντρικός χαρακτήρας δεν ξέρει τι της γίνεται το περισσότερο διάστημα. Πιο στιβαρός χαρακτήρας αποδεικνύεται αυτός της Millia αλλά δεν αρκεί. Περίμενα να είναι καλύτερο από το πρώτο, δεν είναι όμως. Και το καταλαβαίνεις επειδή είναι τόσο τρελοί στην Gonzo που προσθέτουν ένα recap επεισόδιο της πρώτης σεζόν προς το τέλος που το μόνο που δείχνει είναι ότι τελικά το ορίτζιναλ Last Exile ήταν ανώτερη και πιο δεμένη σειρά [με λίγο κλισέ χαρακτήρες κατά την άποψη μου αλλά αυτό είναι καθαρά δικό μου πρόβλημα]. 7.5/10
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου