Η υπόθεση στα γρήγορα: Στο μέλλον, κάπου στα μέσα του 21ου αιώνα τα επίπεδα του διοξειδίου του άνθρακα έχουν ανέβει απειλητικά για την ανθρωπότητα με αποτέλεσμα να ληφθούν δραστικά μέτρα από διεθνείς οργανισμούς για να αποφευχθεί η υπερθέρμανση του πλανήτη. Η παγκόσμια οικονομία από το πετρέλαιο στηρίζεται πλέον στον άνθρακα. Ένας καταστροφικός σεισμός χτυπάει την Ιαπωνία και μετατρέπει το Τόκυο σε ζούγκλα χωρίς όμως να μπορεί να γλυτώσει από τους φόρους του άνθρακα που της έχουν επιβληθεί. Με το πρόγραμμα Άτλας η κυβέρνηση προσπαθεί να ανοικοδομήσει το Τόκυο άλλα υπάρχει χώρος μόνο για 3.500.000 πληθυσμού και οι περισσότεροι κάτοικοι αναγκάζονται να ζουν έξω στην ζούγκλα. Μια τρομοκρατική οργάνωση με το όνομα Metal Age αντιστέκεται στην καταπιεστική πολιτική της κυβέρνησης.
Ο σεισμός στην Ιαπωνία μοιάζει με κάποιο κακό σενάριο που γίνεται πραγματικότητα. Είμαι πολύ σοκαρισμένη για να κάτσω να το σχολιάσω κιόλας. Το μόνο που μπορώ να πω είναι ελπίζω να ξεπεράσουν γρήγορα το κακό που τους βρήκε οι άνθρωποι και να μη συμβούν χειρότερα. Η ζωή συνεχίζεται όσο 100 κιλά κλισέ και αν ακούγεται αυτό. Η ειρωνεία είναι ότι έμαθα τα νέα μόλις τελείωσα να βλέπω το Shangri-La, ακόμη ένα άνιμε καταστροφής του Τόκυο και συγκεκριμένα από σεισμό.
Το βασικό πρόβλημα με το Shangri-La είναι στο ότι είναι υπερβολικά φιλόδοξο και περίπου στη μέση προσθέτει παραπάνω στοιχεία σε μια ήδη φουσκωμένη υπόθεση που σε κάνει να χάνεις τον ενθουσιασμό που είχες στα πρώτα επεισόδια. Όσο καλοφτιαγμένο και αν είναι, όσο συμπαθητικούς και εξωφρενικούς χαρακτήρες και αν έχει – παίρνω για παράδειγμα τη Miiko που τη λάτρεψα - φαίνεται να του λείπει κάτι πολύ σημαντικό, ικανοποιητική συνοχή. Όχι ότι είναι ακαταλαβίστικο, απλά οι σεναριογράφοι εξαφανίζουν χαρακτήρες και τους επανεμφανίζουν όπου τους βολεύει, τραβάνε την υπόθεση ενώ δεν χρειάζεται, γενικά προσπαθεί να είναι επικό και να είναι πολλά πράγματα μαζί, μάλλον κάνει υπερπροσπάθεια και καταντάει τελικά άνισο. Άσε που τελειώνει για να τελειώσει γιατί δεν πάει άλλο και πρέπει να γλυτώσουμε τη βαρεμάρα και τα χασμουρητά ή τουλάχιστον αυτό το συναίσθημα σου δημιουργεί ότι κάπως πρέπει να το συμμαζέψουν.
Για να μην γράφω όμως μόνο τα αρνητικά η δουλειά που έχει γίνει στο σχεδιασμό του περιβάλλοντα χώρου σου κόβει την ανάσα από την έκρηξη των χρωμάτων και γενικά δεν είναι κακή σειρά ώστε να θέλεις να το παρατήσεις. Προσπαθώ να σκεφτώ να γράψω κάτι έξυπνο και κακεντρεχές για τη φούστα της Kuniko που είναι γελοιωδέστατα κοντή αλλά δεν έχω και πολύ όρεξη για αστεία. Είναι βασισμένο στα βιβλία επιστημονικής φαντασίας του Eiichi Ikegami. Τώρα αυτά που λένε για το Gonzo και ότι ήταν μια από τις σειρές που το οδήγησαν στην χρεοκοπία γιατί πούλησε ελάχιστα δεν ξέρω αν αληθεύουν και δεν θυμάμαι και που τα διάβασα για να πω με σιγουριά. Πάντως το τελευταίο διάστημα το στούντιο είχε ξαναπάρει οικονομικά τα πάνω του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου