Το Bounen no Xamdou μπορεί να είναι από τις πιο εντυπωσιακές και ακριβές σειρές σε
τεχνικό επίπεδο, σε επίπεδο όμως περιεχομένου παραμένει ένα χάος. Καλή μεν αλλά
χάος. Δεν φταίει το τεράστιο καστ του ούτε το ότι είναι μια αντιγραφή του Nausicaa του
Miyazaki. Το θέμα είναι
ότι δημιουργεί έναν υπέρ-φιλόδοξο σε σύλληψη κόσμο που δεν ξέρει πώς να
τον χειριστεί. Προσωπικά δεν κατάλαβα τίποτα , ούτε γιατί οι άνθρωποι λειτουργούσαν
έτσι, ούτε γιατί τα κράτη πολεμούσαν μεταξύ τους, ούτε
τι ήταν τα Xam’d, ούτε καν το τέλος! Έχει δράση, είναι χάρμα οφθαλμών και βασικά
μέχρι εκεί. Δυστυχώς δεν προλαβαίνεις να ταυτιστείς με κανέναν ήρωα γιατί οι προθέσεις τους παραμένουν ασαφείς εκτός ίσως από 1-2 περιπτώσεις.
Σε μια χώρα που μαστίζεται από έναν
καταστροφικό πόλεμο μεταξύ βορρά και νότου, η ζωή ενός αγοριού αλλάζει ριζικά
όταν μετατρέπεται σε ένα περίεργο πλάσμα μετά από μια τρομοκρατική επίθεση στο σχολικό
του λεωφορείο. Μια περίεργη κοπέλα
εμφανίζεται και του δίνει την επιλογή να την ακολουθήσει και να ζήσει ή να
γίνει πέτρα και να πεθάνει. Η υπόθεση ακούγεται ενδιαφέρον. Οι δημιουργοί του
έχουν ένα σωρό τρομερές ιδέες αλλά φαίνεται ότι ήταν αναποφάσιστοι και τελικά δεν τις έκαναν τίποτα. Θα την έβαζα παρέα με σειρές όπως το Raxhephon και το
Sora no Woto. Πολύ όμορφες οπτικά σειρές
που θέλουν να είναι επικές με το ζόρι. Με το ζόρι όμως τίποτα δεν γίνεται. Κρίμα! 7/10
