Νatsume Υuujinchou San

Αν μια σειρά θα έπαιρνε την πρώτη θέση φέτος στη προσωπική μου λίστα με τα τοπ άνιμε της χρονιάς, σίγουρα θα ήταν η τρίτη σεζόν του Natsume. Δεν ξέρω βέβαια να πρέπει όμως γιατί δεν έχει τελειώσει ακόμη οπότε το εξετάζω μη αντικειμενικά εδώ πέρα. Αυτό όμως που μου αρέσει πάρα πολύ στο άνιμε αυτό είναι η συνοχή που έχει.  Με κάθε νέα σεζόν του όχι μόνο δεν το βαριέσαι αλλά γίνεται ολοένα και καλύτερο. Λίστες δεν ενδιαφέρομαι να κάνω γενικά για τον απλούστατο λόγο ότι δεν έχω δει όλα τα άνιμε που έχουν κυκλοφορήσει φέτος οπότε θα ήταν λίγο ανούσιο. Μου ξεφεύγει ακόμη το Mawaru Penguin Drum που μόλις ολοκληρώθηκε και έχει χαλάσει κόσμο αλλά και πολλά άλλα που πιθανώς δεν πήρα είδηση. Ευθύνεται κυρίως ο τρόπος που τα παρακολουθώ. Για να επιστρέψω στο θέμα μου, το Natsume Yuujinchou αποδεικνύει τουλάχιστον όπως έχει εξελιχθεί ότι έχει γίνει, αν μη τι άλλο, μια πολύ ενδιαφέρουσα σειρά. Βοηθάει πάρα πολύ ο χαλαρός τόνος του και ο χρόνος που δίνει στον κεντρικό χαρακτήρα του να ωριμάσει.

Στη συγκεκριμένη σεζόν μαθαίνουμε για τη δύσκολη παιδική ηλικία του Natsume και πως έφτασε στο σημείο που βρίσκεται τώρα. Αδιαμφισβήτητα είναι ο σταρ της σειράς και η σχέση του με τα στοιχειά παίρνει θαυμάσιες διαστάσεις. Τα επεισόδια είναι στο μεγαλύτερο μέρος τους αυτοτελή. Δεν ξέρω πως ο δημιουργός του καταφέρνει να κάνει απλές ιστορίες, τόσο συγκινησιακά φορτισμένες και ανθρώπινες και μάλιστα αβίαστα χωρίς να δείχνει τους ήρωες να κλαψουρίζουν συνέχεια και χωρίς πολλά φρου, φρου. Επίσης άρχισα να συμπαθώ τον Natori και ας τον θεωρώ μακράν ανατριχιαστικό χαρακτήρα (το τατού του είναι αρκετά τρομακτικό) και επιτέλους εμφανίζεται ο πρώτος «κακός» της υπόθεσης ή μου φαίνεται; Ααα, ανυπομονώ στ’ αλήθεια για την τέταρτη σεζόν πως και πως!! Καλά Χριστούγεννα, btw, χεχ!

Kemono no Souja

Υπάρχουν πράγματα που μου αρέσουν πολύ σε αυτό το άνιμε και υπάρχουν στοιχεία που το κάνουν τελείως ξενέρωτο, π.χ. η διάρκεια του. Δεν δικαιολογούνται καθόλου τα 50 επεισόδια τη στιγμή που υπάρχουν σκηνές οι οποίες επαναλαμβάνονται συνέχεια. Τα συνεχή flashback είναι σίγουρα το τεράστιο μείον του. Καταντάει πολύ κουραστικό να βλέπεις το θάνατο της μητέρας της Erin σε κάθε επεισόδιο σχεδόν! Το εμπεδώσαμε! Φτάνει!!! Είναι το χειρότερο που μπορεί να συμβεί σε μια μεγάλη σειρά. Από την άλλη αν έλειπαν αυτά μένεις με μια πάρα πολύ όμορφη υπόθεση. Η 10χρονη Erin ζει με τη μητέρα της σε ένα μικρό χωριό όπου η κύρια ασχολία των κατοίκων είναι η εκπαίδευση των Touda, δράκους που χρησιμοποιούνται στον πόλεμο. Η μητέρα είναι γιατρός των Touda και κατάγεται από μια περίεργη νομαδική φυλή που τα μέλη της έχουν πράσινα μαλλιά και μάτια και εικάζεται ότι εξασκούν την μαγεία. Όταν το πιο δυνατό Τούντα του Δούκα πεθαίνει,η μητέρα της Erin θεωρείται υπεύθυνη και καταδικάζεται σε θάνατο.

Ακούγεται λίγο απλοϊκό και είναι ως κάποιο βαθμό. Κάποιοι ίσως το θεωρήσουν υπερβολικά «παιδικό»αλλά η σχέση που αναπτύσσει η Erin με τα άγρια ζώα είναι πραγματικά το πιο δυνατό χαρτί της συγκεκριμένης σειράς και γενικά για fantasy σειρά ξεφεύγει λίγο από τα συνηθισμένα. Το ότι στα 50 επεισόδια του δείχνει το πως η ηρωίδα μεγαλώνει και ωριμάζει είναι επίσης από τα υπέρ του. Οι πολιτικές ίντριγκες δεν είναι τίποτα ιδιαίτερο. Πρέπει να ομολογήσω ότι μου άρεσε πάρα πολύ η γριά βασίλισσα που είναι στο σκοτάδι και στον κόσμο της σχετικά με το ότι συμβαίνει γύρω της, κάτι που την κάνει απολύτως πιστευτή ως χαρακτήρα. Ένα άλλο που κάποιος πρέπει να προετοιμαστεί είναι το τέλος. Κάπως, είναι βεβιασμένο και είναι ψιλοκρίμα γιατί θα μπορούσαν να του αφιερώσουν παραπάνω από ένα επεισόδιο για να στρώσει αντί να έχουν ένα σωρό επεισόδια περιλήψεων. Το σάουντρακ και το animation είναι επίσης καλό. 8/10

Ikoku Meiro no Croisée

Το τρίτο [ή μάλλον το τέταρτο αν βάλω μέσα και το Gosick] άνιμε από τα φετινά που είδα και που έχει ως πρωταγωνίστρια ένα μικρό κορίτσι. Χμμ, τώρα που το σκέφτομαι και το Ano Hana μπορεί να πέφτει στην ίδια κατηγορία. Αν και η ηλικία της Yune είναι προς συζήτηση επειδή μπορεί απλά να είναι μικροκαμωμένη οπότε το loli παίζει και δεν παίζει. Δεν σου δίνει κανένα στοιχείο πόσο ετών είναι σε όλη τη διάρκεια του το Croisee. Τέλοσπαντων για να μην τα πολυλογώ η υπόθεση έχεις ως εξής: Ένα μικρό κορίτσι συνοδεύει ένα Γάλλο ταξιδιώτη στο Παρίσι όπου ο εγγονός του ένας νεαρός σιδεράς από τους τελευταίους στο επάγγελμα την παίρνει υπό την προστασία του. Η υπόθεση διαδραματίζεται στον 19ο αιώνα. Γενικά το άνιμε δείχνει την «σχέση» δύο ανθρώπων που κατάγονται από δυο διαφορετικούς κόσμους. Κάτι τέτοιο είναι μιας και δεν υπάρχει σχέση, μάλλον υποψία σχέσης στο μέλλον καλύτερα. 

Γενικά μου άρεσε αρκετά αλλά συναντάς και δω τα γνωστά μειονεκτήματα όπως την απουσία τέλους και την περίεργη σχέση που δημιουργείται ανάμεσα στους δυο πρωταγωνιστές η οποία είναι και δεν είναι ρομαντική – ότι να’ ναι δηλαδή. Σίγουρα υπάρχουν και τα θετικά σαφώς H αναπαράσταση της Γαλλίας του 1800 είναι πραγματικά προσεγμένη και χάρμα οφθαλμών. Οι διαφορές των πολιτισμών επίσης είναι πολύ σωστά δοσμένες και με λεπτομέρεια. Από χαρακτήρες θα έλεγα ότι ο παππούς Oscar κάπως κερδίζει τις εντυπώσεις. Η Yune είναι λίγο μυστήριο (η ηλικία πάλι) και ο Claude μονίμως στραβωμένος αλλά με λόγο. Αυτά τα λίγα! 7.5/10

Dantalian no Shoka

Ναι! Το ξέρω! Έχω καιρό να βάλω ένα ποστ κι αυτό γιατί ελεύθερος χρόνος μηδέν. Κι ότι ελεύθερος χρόνος συνήθως εξαντλείται σε νέα άνιμε.  Είχα και μια ατυχία συγκεκριμένα με το Dantalian no Shoka. Έχασα αυτά που έγραφα γι’ αυτό και μετά βαριόμουνα να ξαναγράψω. Μετά πήρα την κατηφόρα και βαριόμουνα γενικώς. Νομίζω ότι ακόμη προβληματίζομαι με τη συγκεκριμένη σειρά. Το βασικό είναι ότι δεν έχει τέλος. Τι πρωτότυπο! Και μάλιστα δεν έχει τέλος ούτε ως light novel. Τo δεύτερο πράγμα το οποίο με ξένισε κάπως, είναι ο τρόπος που ο Huey χρησιμοποιεί τις δυνάμεις της Dalian. Κοινώς έχω ένα πρόβλημα με όλα τα άνιμε που από το στήθος της ηρωίδας βγαίνουν ή σπαθιά, ή όπλα ή στη συγκεκριμένη περίπτωση αρχαία βιβλία και περγαμηνές. Δεν ξέρω γιατί, πείτε ότι με πιάνει το φεμινιστικό μου.  Ο τρόπος που γίνεται εδώ είναι υπερβολικά βίαιος και οδυνηρός και τον βρήκα αρκετά συμβολικό [φαντάζομαι καταλαβαίνει κάποιος τι εννοώ]. Όλως περιέργως όμως λειτουργεί για τη σειρά. Όπως λειτουργούσε και στην Utena. Εκεί που ήταν να τραβάς τα μαλλιά σου και πραγματικά μου χάλασε ότι θετική προδιάθεση είχα, ήταν στη δεύτερη σεζόν του Darker Than Black – που ακόμη μνημονεύω το πόσο κακή ήταν σε σχέση με την πρώτη.  Ευτυχώς δεν μένεις χωρίς καμία τρίχα στο κεφάλι εδώ.  

Τι αφορά τώρα το Dantalia no Shoka; Μετά το τέλος του Πρώτου Παγκόσμιου Πολέμου ένας άγγλος αριστοκράτης κληρονομεί μαζί με την περιουσία του θείου του που είχε μανία με τα βιβλία και το υπερφυσικό, ένα παράξενο κλειδί που ανοίγει την μυστηριώδη βιβλιοθήκη της Dantalian. Ο όρος της κληρονομιάς είναι να γίνει κλειδοκράτορας της Dantalian.  Αυτό που ανακαλύπτει είναι ότι η βιβλιοθήκη κρύβεται μέσα στο σώμα ενός κοριτσιού με το όνομα Dalian. Μαζί πρέπει να αναζητήσουν αρχαία και επικίνδυνα μαγικά βιβλία που έχουν χαθεί ανά τους αιώνες. Είναι αρκετά φευγάτη υπόθεση αλλά είναι τόσο περίεργη που γενικά κολλάς. Έχει και αυτή τη στόφα του υπερφυσικού που συναντάς σε παλιές ιστορίες τρόμου του προηγούμενου αιώνα. Θα την ήθελα μια δεύτερη σεζόν επειδή σου δίνει μια καλή γεύση του τι μπορεί να καταφέρει το άνιμε αν ποτέ ολοκληρωνόταν και γενικά εμφανίζονται χαρακτήρες που πραγματικά κάνουν το όλο πακέτο πολύ πιο ενδιαφέρον από ότι ακούγεται. Σίγουρα προτεινόμενη. 8/10 

Ps. Είναι λίγο γκοθιά ή μου φαίνεται;