Higurashi no Naku Koro ni Kai

Η δεύτερη σεζόν του Higurashi ξεπερνά κάθε προσδοκία. Όχι μόνο είναι καλύτερη από την πρώτη, αλλά θεωρώ ότι είναι και ένα από τα πιο ενδιαφέροντα άνιμε που κυκλοφορούν γενικότερα. Ίσως είναι ότι καλύτερο έχω δει το τελευταίο διάστημα. Αυτό που συμβαίνει είναι ότι εκεί που περιμένεις να δεις το ίδιο πράγμα [τα παιδάκια να φρικάρουν και να αλληλοσφάζονται πάλι], δεν βλέπεις το ίδιο πράγμα! Το Higurashi no Naku Koro ni Kai είναι τελείως διαφορετικό από οτιδήποτε έχεις στο μυαλό σου ως sequel.  Απομονώνει τον πιο αινιγματικό χαρακτήρα της σειράς, τη Rika, η οποία είναι και ο σιωπηλός μάρτυρας όλων των γεγονότων, και χτίζει πάνω της όλη τη δράση σχετικά με το τι συμβαίνει στη Hinamizawa. Ένας τρομερός χαρακτήρας που ακροβατεί με την απελπισία στην αρχή και σταδιακά αλλάζει στάση και προσπαθεί να παλέψει για να αποφύγει τη μοίρα της. Εισάγει έξυπνα, ένα νέο χαρακτήρα που δεν είχε πάρει κανείς μυρωδιά στην πρώτη σεζόν, τη  Hanyū [ως side-kick της Rika] και το κουβάρι αρχίζει να ξετυλίγεται σιγά, σιγά. Το φοβερό είναι ότι δεν πέφτει ούτε σταγόνα αίμα καθ΄ όλη τη διάρκεια του [αν μπορέσετε να το αντέξετε χωρίς σφαγές, προσωπικά δεν μου έλειψαν καθόλου].

 Η υπόθεση του είναι πολύ δεμένη, δεν μπάζει από πουθενά. Υπάρχει κακός και μάλιστα με back story.  Τα εξηγεί όλα και απολύτως ικανοποιητικά. Τώρα που το σκέφτομαι ούτε σε κανονική σειρά δεν υπάρχει τέτοιο τέλος! Γι' αυτό γίνεται χαμός κάθε φορά που βγαίνει κάτι καινούργιo που αφορά το άνιμε. OMG!!! Χωρίς αστεία, είναι τεράστιο ως σύλληψη, τώρα που το ξανασκέφτομαι!! [μα καθόλου αντικειμενικότητα σε αυτό το ποστ] 9.5/10

FREEDOM

Ένα από τα πρότζεκτ που ανέλαβε να φέρει σε πέρας ο Katsuhiro Otomo στη μετά-Akira εποχή. Είναι επιστημονικής φαντασίας και θυμίζει πολύ τον Akira [αν βγάλεις την βία, το γυμνό και τις μεταλλάξεις και το τοποθετήσεις στο διάστημα].

Η Γη έχει υποστεί οικολογικές καταστροφές λόγω αλλαγής του κλίματος  Μετά από 160 χρόνια οι άνθρωποι έχουν μετοικήσει στη Σελήνη σε μια θολωτή τεχνητή πόλη που ονομάζουν Eden.  Ο Takeru είναι 15 χρονών και έτοιμος να γίνει επίσημος πολίτης της Eden. Του αρέσουν οι μηχανές [ή ότι συνεπάγεται με αυτό στο μέλλον] αλλά όταν η μηχανή που έφτιαξε παίρνει φωτιά σε ένα δημόσιο  δρόμο μετά από έναν αγώνα καταδικάζεται σε 10 ώρες εθελοντικής δουλειάς έξω από την πόλη. Εκεί ανακαλύπτει τα απομεινάρια μια μικρής κάψουλας με φωτογραφίες από τη γη που τραβήχτηκαν πρόσφατα και δείχνουν ότι υπάρχει πολιτισμός στη Γη.

Αυτό που διαφοροποιεί το Freedom από άλλα OVA του είδους είναι ότι έχει γίνει καθαρά για διαφημιστικούς σκοπούς από την εταιρεία Nissin Cup Noodles. Έτσι εξηγούνται πολλά περίεργα που συμβαίνουν μέσα. Αποκλείεται να μην παρατηρήσεις το γεγονός ότι σε αρκετές σκηνές οι ήρωες τρώνε κεσεδάκια με νουντλς και μάλιστα τα εκθειάζουν λες και είναι το πιο κουλ πράγμα στον κόσμο. Από ότι φαίνεται είναι η μόνη τροφή στο φεγγάρι. Πέρα από αυτό είναι αρκετά προσεγμένο αλλά κάπως βαρετό θα έλεγα [τουλάχιστον στο δεύτερο μέρος του] και υπερβολικά politically correct και αφελές. Τέλος παίζει ένα σκηνικό με τον Otomo ο οποίος μόνο που δεν αποκήρυξε το πρότζεκτ. Εκεί που ήταν να το σκηνοθετήσει, απλά συμμετείχε στο σχεδιασμό χαρακτήρων και των μηχανικών σχεδίων. Πάντως παραμένει ένα έργο που κράζει ότι το έχει φτιάξει αυτός. Τι να πεις; 7/10

Ano Hi Mita Hana no Namae o Bokutachi wa Mada Shiranai

Πρώτο ποστ του μήνα και η αλήθεια είναι ότι έχω αργήσει αρκετά να βάλω κάτι το τελευταίο διάστημα λόγω δουλειάς κυρίως. Για να μην τα πολυλογώ όμως με αυτό το Ano Hana κτλ.  κερδίζει το πρώτο βραβείο για τον τίτλο σιδηρόδρομο του χρόνου. Αυτολεξεί σημαίνει ‘Ακόμη δεν ξέρουμε το όνομα του λουλουδιού που είδαμε εκείνη τη μέρα’. Μετά από το θάνατο μιας παιδικής τους φίλης από ατύχημα μια παρέα παιδιών διαλύεται και οι σχέσεις μεταξύ τους αλλάζουν. Μετά από χρόνια έρχονται αντιμέτωποι με το παρελθόν τους και οι δρόμοι τους ξανασυναντιούνται όταν το φάντασμα της εμφανίζεται ξαφνικά μπροστά στον έναν από αυτούς.

Πρέπει να ομολογήσω ότι είμαι λίγο προκατειλημμένη με αυτή τη σειρά γιατί δεν μπορώ να πω ότι με πείθει η βασική πρωταγωνίστρια. Επομένως δεν μου κάθεται ακριβώς πως σχεδόν όλοι οι αντρικοί χαρακτήρες της σειράς έχουν αποκτήσει μια εμμονή μαζί της. Είναι πολύ παιδιάστικός και αθώος χαρακτήρας και άσε που καταντάει μετά από ένα σημείο και έπειτα και λίγο εκνευριστικός. Βέβαια πρόκειται για μια σειρά χαρακτήρων στη βάση της και η ανάλυση τους είναι πολύ προσεγμένη όπως και το πώς και πόσο έχουν αλλάξει στην πορεία [ορισμένοι καθόλου] το οποίο αποτυπώνεται με εξαιρετικό τρόπο. Δεν μου προκάλεσε όμως αυτή την συγκινησιακή φόρτιση που διάβαζα γενικότερα ότι βγάζει. Δεν ξέρω! Επίσης διαβάζω ότι πέφτει στην κατηγορία των moe σειρών.  Ευτυχώς αυτό δεν λειτουργεί κατά του άνιμε,  αν και έχω πρόβλημα με την συγκεκριμένη ορολογία γενικότερα.  Το animation του είναι από τα τεράστια υπέρ του.  Πιστεύω ότι είναι από αυτές τις σειρές που αν δεν σε κερδίσουν από την αρχή, τις παρακολουθείς μετά λίγο αποστασιοποιημένα. Υπερτιμημένη ίσως.  Από την άλλη αν σου αρέσουν οι κοινωνικές σειρές με μια δόση μεταφυσικού μέσα, τότε σίγουρα είναι προτεινόμενη απλά προσωπικά δεν νομίζω ότι θα τη θυμάμαι μετά από καιρό. 7/10